Ahmad Zahir Hama Yaranam Ba Purayshani احمد ظاهر همه یارانم به پریشانی

شاعر: مهدی حمیدی شیرازی
کمپوز: احمد ظاهر


چمنی دارم، سمنی دارم، گل سرخ و یاسمنی دارم
بتک سیمیینه تنی دارم، زبتان تابنده تری دارم


بخدا ای لعبت افسونگر! بخدا ای شوخ پری پیکر
بخدا ای دختر سیمین بر! که مهی در هر سحری دارم


بخیالت داده جمالت را، به نهان بوسیده خیالت را
زلبش بشنفته مقا لت را ، خود از این ره با تو دری دارم


سمنم بودی ، چمنم بودی ، گل یاس و سمنم بودی
همه شب ورد دهنم بودی ، که بشیرینی شکری دارم


تو اگر ماهی ، تو اگر شاهی ، تو اگر زیبنده دلخواهی
زغمت با مرغ سحر گاهی ، به نهان سحری و سری دارم


چه خطا دیدی؟ چه جفا دیدی؟ چه بغیر از مهر و و فا دیدی؟
که چو گل بشکفتی و خند یدی چو بدیدی چشم تری دارم


تو و دلبازی ، تو و غمازی ، تو و طنازی تو و ناسازی
من و در عشق تو سخن سازی ، که بتی سیمینه بری دارم


خبرم زاسرار نهان کردی ، سخن خود ورد زبان کردی
دل و دین در پای خسان کردی ، بتو دعوی مختصری دارم


چه شد آن چشمان گهر ریزت؟ چه شد آن فریاد سحر خیزت؟
چه شد آن پیغام دل انگیزت؟ چه از آنها بار و بری دارم؟


همه گویند که رهایش کن ، گله گرداری بخدایش کن
دل و دین فارغ ز جفایش کن ، چه کنم؟ من گوش کری دارم