Скачать или смотреть Sessiz Çığlıklar - Türkçe Söyleşiler/Okumalar

Bir zamanlar ışığıyla içimi ısıtan güneş, şimdi uzak bir hatıra gibi. Her şey solmuş, her şey bitmiş gibi. Gözlerim, eskiden yaşam dolu olan o dünyayı arıyor ama sadece gri gölgeler buluyor. Her nefes aldığımda, içime çektiğim hava değil, ağır bir boşluk.

Yalnızlık… İçimde yankılanan sessiz bir çığlık. Kimsenin duymadığı, kimsenin görmediği bir acı. Yalnız kalmak bir yana, yalnızlığın ta kendisi olmuş gibiyim. Herkes bir adım daha uzaklaşıyor, dünya benden kopuyor. Ne kadar uzanırsam uzanayım, tutunacak bir şey kalmamış. Her şey ellerimden kayıp gidiyor, ben ise sadece izliyorum.

Zaman geçiyor, ama ben ilerleyemiyorum. Her şey bir döngü gibi; aynı hüzün, aynı boşluk, aynı acı. Geceler daha uzun, sabahlar daha soğuk. Her sabah, bir umut arıyorum, ama bulamıyorum. Gün ışığı, karanlığı aydınlatmaktan çok, onu daha da belirgin hale getiriyor.

Ve sen… Seninle geçen her an, kalbimde bir yara gibi. Hatıraların, içimde derin yaralar açıyor. Ne kadar unutmaya çalışsam da, izlerin hala taze. Her hatıran, biraz daha eksiltiyor beni. Gözlerimi kapatıp seni düşünmemek imkansız; ama düşündükçe de kendimi kaybediyorum. Seninle dolu olan o boşluk, şimdi daha da derin, daha da karanlık.

Belki bir gün geçer bu acı, belki de hiç bitmez. Ama şu an, her şey bir rüya gibi. Ve ben, bu rüyadan uyanmak istemiyorum, çünkü uyanınca geriye sadece daha büyük bir boşluk kalacak. Seninle dolu olan o boşluk, benim tek gerçeğim olmuş. Belki de kaybolmak, en iyi kaçış yoludur. Kaybolmak ve bu acıda kaybolup gitmek…

ENGLISH

The sun, which once warmed me with its light, is now like a distant memory. Everything seems to have faded, everything seems to be over. My eyes search for the world that used to be full of life but find only grey shadows. Every time I breathe, it is not air I inhale, but a heavy emptiness.

Loneliness... A silent scream echoing inside me. A pain that no one hears, no one sees. Far from being alone, it's as if I've become loneliness itself. Everyone is moving one step further away, the world is breaking away from me. No matter how far I reach, there is nothing left to hold on to. Everything is slipping out of my hands, and I am just watching.

Time passes, but I can't move forward. Everything is like a cycle; the same sadness, the same emptiness, the same pain. The nights are longer, the mornings are colder. Every morning, I look for hope, but I can't find it. Daylight, rather than illuminating the darkness, makes it even more apparent.

And you... Every moment with you is like a wound in my heart. Your memories open deep wounds in me. No matter how much I try to forget, your traces are still fresh. Every memory of you diminishes me a little more. It is impossible to close my eyes and not think about you; but the more I think about you, the more I lose myself. That void filled with you is now even deeper, even darker.

Maybe one day this pain will pass, maybe it will never end. But right now, everything is like a dream. And I don't want to wake up from this dream, because when I do, there will only be a bigger void. That emptiness, filled with you, has become my only reality. Maybe getting lost is the best escape. To get lost and get lost in this pain...