Ο βασιλιάς κι εγώ | Αφροδίτη Μάνου

Οπτικοποίηση του τραγουδιού της Αφροδίτης Μάνου "Ο Βασιλιάς κι εγώ" με τα κινηματογραφικά καρέ του Λαρς Φον Τρίερ από την ταινία "Αντίχριστος", 2009.

Το τραγούδι είναι από την ζωντανή ηχογράφηση όπως κυκλοφόρησε στον δίσκο "Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά", παραγωγής του Μάνου Χατζιδάκι, 1988

Στο παρθένο σου δάσος φοβάμαι να μπω
με τσιγάρο αναμμένο και τέτοιο καιρό
αγριεύει ο αέρας, χρυσόμαλλο δέρας
μπορεί να με φας πριν σου πω σ’ αγαπώ

Απ’ τη μέση του δρόμου σου τηλεφωνώ
μόνο θάλασσα βλέπω εδώ κι ουρανό
στις μικρές αχιβάδες φωτάκια χιλιάδες
μα...που είναι το φως μου το αληθινό;

Επιστρέφω σ’ εσένα ξανά σαν τρελή
να σε δω που θα βγαίνεις την ανατολή
Βασιλιά της καρδιάς μου κι απ’ το τατουάζ μου
εσύ με πονάς και με καις πιο πολύ.

Μουσική και στίχοι: Αφροδίτη Μάνου

Conductor – Θανάσης Μπίκος
Engineer – Γιώργος Ράγκος
Engineer, Remix – Βαγγέλης Κουλούρης
Photography By – Βίκυ Παπάζογλου, Γιώργος Τζαμτζής, Τάσος Βρεττός
Producer – Μάνος Χατζιδάκις
Transferred By – Πέτρος Σιακαβέλλας

Ο Σείριος παρουσιάζει πέντε προγράμματα στο Μουσικό Κέντρο Αθηνών (Πλάκα, Κυδαθηναίων) από τις 23 Οκτωβρίου 1987 έως τις 3 Φεβρουαρίου 1988.



Ο Χατζιδάκις μπήκε αργά στον δρόμο μου. Βγαίνοντας ο δεύτερος δίσκος μου Σαν Αφροδίτη, χτύπησε ένα μεσημέρι το τηλέφωνο και ήταν εκείνος που πήρε να με συγχαρεί για το κομμάτι «Ο βασιλιάς κι εγώ». Δεν το πίστευα. Θεώρησα ότι το τραγούδι μου έφτασε στον παραλήπτη του. Εκείνο το διάστημα, ο Χατζιδάκις έκανε το πρότζεκτ στον Σείριο με νέους καλλιτέχνες της εποχής. Μας αγάπησε και συμπεριφερόταν σε όλους σαν να ήμασταν ο καθένας καλύτερος από τους υπόλοιπους. Πριν από μένα, έβγαινε ο Νταλάρας για σαράντα λεπτά. Ο Μάνος ερχόταν με τον καφέ του και συνήθως καθόμασταν στο καμαρίνι του Νταλάρα που ήταν μεγαλύτερο και μιλούσαμε για τα πάντα. Αυτό συνέβαινε για σαράντα λεπτά επί σαράντα μέρες που παιζόταν το πρόγραμμα. Ήταν τόσο βαθύς και φιλοσοφημένος άνθρωπος όσο ανάλαφρος ήταν σαν καλλιτέχνης με την αέρινη γλύκα της μουσικής του. Είχε άποψη για όλα, ενώ διέθετε πολύ χιούμορ, παρόλο που δεχόταν επιθέσεις εκείνη την εποχή.

(από την συνέντευξη της Αφροδίτης Μάνου στο popaganda.gr)