Скачать или смотреть นิทานเซนสอนใจ : ปรัชญาแสงแห่งปัญญา ฟังแล้วชีวิตดีขึ้น

ณหมู่บ้านเล็กๆในหุบเขามีอาจารย์เซนแก่ผู้หนึ่งชื่อท่านโซริท่านไม่เคยตะโกนสั่งใครไม่เคยชี้นิ้วให้ใครทำงานแต่ทุกคนในหมู่บ้านกลับเต็มใจลุกขึ้นมาทำสิ่งต่างๆร่วมกันเหมือนหัวใจของพวกเขาเต้นไปในจังหวะเดียวกันไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าท่านโซริทำอย่างไรบางคนบอกว่าเพราะรอยยิ้มบางคนบอกว่าเพราะคำพูดที่น้อยแต่มีน้ำหนักวันหนึ่งศิษย์หนุ่มชื่อเคนโสะมาหาท่านด้วยความสงสัยเขาถามว่าอาจารย์ทำไมทุกคนถึงพร้อมใจกันทำงานเมื่อท่านขอทั้งที่ท่านไม่เคยสั่งใครเลยท่านโซริยิ้มแล้วชวนเคนโสะเดินขึ้นเขาเช้าวันนั้นหมอกหนาปกคลุมทางเดินพวกเขาเดินเงียบๆจนถึงยอดเขาที่มองเห็นหมู่บ้านทั้งหมู่บ้านอยู่ด้านล่างท่านโซริชี้ไปที่ลำธารที่ไหลผ่านกลางหมู่บ้านแล้วพูดเบาๆว่าเจ้าดูสิลำธารไม่เคยสั่งให้ต้นไม้ดื่มน้ำแต่มันก็ไหลไปให้ต้นไม้ดื่มเสมอไม่เคยบอกให้ชาวบ้านมาใช้แต่มันก็ให้ความชุ่มชื้นแก่ทุกคนเคนโสะนิ่งไปแล้วถามว่าแสดงว่าผู้นำต้องเป็นเหมือนลำธารหรือท่านโซริหัวเราะเบาๆแล้วบอกว่าลำธารไม่คิดจะเป็นผู้นำมันแค่ทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่และทุกคนก็ได้ประโยชน์จากมันผู้นำที่ยิ่งใหญ่ก็เช่นกันเขาไม่เริ่มจากคำสั่งเขาเริ่มจากเหตุผลเริ่มจากสิ่งที่อยู่ในหัวใจเมื่อหัวใจของเขาเปล่งออกมาอย่างจริงใจผู้คนจะสัมผัสได้และอยากเดินตามเองจากนั้นท่านก็ชวนเคนโสะลงจากเขาโดยไม่ได้พูดอะไรอีกหลายเดือนผ่านไปเคนโสะเริ่มสังเกตว่าผู้นำในหมู่บ้านไม่ใช่คนที่เสียงดังแต่เป็นคนที่กล้าทำสิ่งที่ถูกแม้ไม่มีใครมองคนที่คอยช่วยเหลือแม้ไม่มีใครขอวันหนึ่งฝนตกหนักน้ำจากลำธารเอ่อท่วมทางเข้าหมู่บ้านชาวบ้านบางคนลังเลว่าจะข้ามน้ำไปช่วยเก็บเกี่ยวข้าวของเพื่อนบ้านดีไหมในตอนนั้นเคนโสะไม่พูดอะไรเขาเพียงเดินลงไปในน้ำและเริ่มขนของขึ้นฝั่งไม่นานนักคนอื่นๆก็เดินลงไปช่วยโดยไม่ต้องเรียกหลังจากงานเสร็จมีชายชรามาบอกเขาว่าวันนี้เจ้าเป็นเหมือนลำธารนะเคนโสะยิ้มเพราะเข้าใจแล้วว่าการสร้างแรงบันดาลใจไม่ใช่การบังคับแต่คือการเป็นสิ่งที่เราหวังจะเห็นในคนอื่นเขาเรียนรู้ว่าผู้นำที่แท้จริงไม่ต้องการให้ผู้คนเชื่อฟังเพราะกลัวแต่ต้องการให้ผู้คนเชื่อใจเพราะเห็นความจริงใจและความเสียสละและเมื่อความเชื่อใจนี้เกิดขึ้นการทำงานร่วมกันก็จะเกิดขึ้นเองเหมือนเมล็ดพันธุ์ที่งอกเงยเมื่อมีน้ำแสงแดดและดินที่อุดมไม่ต้องเร่งไม่ต้องสั่งไม่ต้องบังคับเพราะทุกอย่างเติบโตด้วยหัวใจ