گوشه ایی از نهفتنی ها - بخش نخست - شیخ فضل الله استرآبادی

خداوند خویشتن را یکبار در طلعت آدم (که بصورت و مثال خودش آفریده شده بود) ظاهر ساخت و پس از خلق آدم به فرشتگان فرمان داد تا در برابر او به سجده افتند . پس آدم در این بساط عنصر مرکزی است! (ظهور اول)
از سوی دیگر، خداوند در کلام خویش که خلاق است (یعنی قرآن) و در اسما موجودات پدیدار گشته است.
این حروف و اصوات به مثابه ظهور دوم هستند!
ظهور شنیداری بر ظهور دیدنی مقدم است. یعنی شنیدن ندای الهی ، بر دیدن او مقدم است.
به عقیده فضل الله ، کلمه مهمتر از آن است که فقط وسیله ایی برای خلق عالم و ابراز "ارادة الله" به پیامبران باشد.
فضل الله می گوید:
واژه ها یعنی نام خود چیزها هستند. نام و نامیده یکیست و اسما عین مسمی است .بنابراین " کلمة الله " علت وجودی جمیع اشیا است. خداوند به هر چیز نامی داد و نام چیزها را به آدم آموخت و نیز کلمه " کن" اهمیت وجودی کلمه و حرف را تایید می کند.
   • اسم اعظم-راز عدد ۲۸ و ۳۲- نان و شراب ...   قسمت دوم - اسم اعظم