Ερηνούλα μου (Delenda est)

Στο Φράγμα, δίσκο του 1981, ο Δήμος Μούτσης αφήνει για τελευταία φορά κάποιον άλλον να γράψει τους στίχους στα τραγούδια του. Από το Ενέχυρο του 1983 και μετά, ο Δήμος θα είναι πια υπεύθυνος για όλα. Και μουσική και στίχο και ερμηνεία, ακολουθώντας έναν πιο προσωπικό, αλλά και μοναχικό δρόμο μέσα απ'το τραγούδι. Μοναδική εξαίρεση ο «Ταξιδιώτης του παντός» του 1990, που τα τραγούδια του ο Δήμος τα εμπιστεύθηκε στην διάσημη Νάνα Μούσχουρη. Θεωρώ το Δήμο Μούτση από τα πιο δυνατά κύτταρα της γενιάς του και λυπάμαι που τα τελευταία χρόνια έχει επιλέξει τη σιωπή. Στο απόσπασμα που θα δούμε από τη συναυλία του τού 1983 στο Θέατρο του Λυκαβηττού, ο Δήμος ερμηνεύει μαζί με τη Ροζαλία ένα από τα μεγάλα του τραγούδια. Από το Φράγμα σε στίχους Κώστα Τριπολίτη, η «Ερηνούλα μου», που έχει συνδεθεί και με την περίφημη λατινική φράση «et preterea censeo Carthago delenda est». Ήτοι: «Και να προσθέσω πως η Καρχηδόνα θα πρέπει να καταστραφεί». Μόνιμη επωδός στις αγορεύσεις του Ρωμαίου πολιτικού και ιστορικού Κάτωνα του πρεσβύτερου (234-149 π.Χ.). Να προσθέσω όμως κι εγώ πως ανάμεσα στους μουσικούς της ορχήστρας σίγουρα θα αναγνωρίσετε και τη νεαρή Ευανθία Ρεμπούτσικα, βιολί.