Rzeź Woli - Wojna oczami dzieci #1. Świadkowie Epoki

„Warszawa, stolica, głowa, inteligencja tego byłego 16-17-milionowego narodu Polaków będzie zniszczona, tego narodu, który od 700 lat blokuje nam Wschód i od czasu pierwszej bitwy pod Tannenbergiem leży nam w drodze. A wówczas historycznie polski problem nie będzie już wielkim problemem dla naszych dzieci i dla wszystkich, którzy po nas przyjdą, ba, nawet już dla nas”.

Tak mówił Heinrich Himmler do Adolfa Hitlera na wieść o wybuchu Powstania Warszawskiego. Przywódca III Rzeszy w odpowiedzi nakazał, aby w Warszawie nie został kamień na kamieniu, a mieszkańcy zostali wymordowani. Miał to być zastraszający przykład dla całej Europy. Dlatego właśnie 5 sierpnia 1944, dokładnie 76 lat temu, zaczęła się Rzeź Woli. Blok po bloku, mieszkanie po mieszkaniu - Niemcy wyprowadzali Polaków i zabijali bez względu na wiek i płeć. Zginęło ponad 30 tysięcy ludzi w ciągu trzech dni.

Było to szczególnie traumatyczne doświadczenie dla dzieci, które musiały obserwować śmierć swoich najbliższych. Garstka z nich cudem ocalała. Posłuchajmy, co mają do powiedzenia po latach.