Скачать или смотреть หลวงปู่คูณ สุเมโธ วัดป่าภูทอง รุ่นแรก อ.บ้านผือ จ.อุดรฯ 2556

#หลวงปู่มหาศิลา #พระอาจารย์ต้อม #วัดท่าสะแบง #โปรดิวเซอร์ยุง #หลวงปู่ขาว #เสือนอนกิน #สายมู #ghost #พระอาจารย์สุริยันต์



ให้บูชา เบี้ยแก้กันพอกผงศักดิ์สิทธิ์ตามตำหรับเขาอ้อ ของเก่าเก็บดั้งเดิมคุณทวดเคว็จ คงแก้ว ฆราวาสจอมอาคมในตำนานแห่งตักศิลาเขาอ้อ ท่านได้ทำไว้สมัยยังมีชีวิต

**มีราคาสูง สำหรับผู้ที่สนใจจริงๆสามารถขอชมคลิปผ่าเบี้ยพิสูจน์ความแท้ได้ทางข้อความครับ**

เบี้ยแก้ทั้งสองรุ่นคุณทวดเคว็จ ขนทองแดง(คงแก้ว) ฆราวาสผู้เป็นตำนานแห่งตักศิลาเขาอ้อ จากตำราบันทึกและคำบอกเล่าจากคุณปู่ลับ(บุตรชายของทวดเคว็จ) พอทราบได้ว่า เบี้ยแก้ คุณทวดเคว็จ ขนทองแดง สร้างจากหอยเบี้ย ฟัน ๓๒ บรรจุปรอทธรรมชาติ อุดด้วยชันโรง พอกด้วยมวลสารตามความเชื่อ ของคนใต้ คือ ไม้กำจัด ไม้ไพ ไม้ทัง ไม้เหม็ด (กำจัดไพทังเหม็ด= กำจัดภัยทั้งหมด) และยังมี ผงยันต์ต่างๆ ผงว่าน ๑๐๘ จำพวก ฝังตะกรุด พอกคลั่งทับอีกชั้น ถือเป็นสุดยอดเบี้ยแก้อีกรูปแบบ อีกสูตรการสร้างที่ทรงคุณค่ายิ่งนัก
รุ่นเก่าสุดจะมีหู ถักขอบและพอกชันหยาบ อีกรุ่นเป็นแบบพอกมวลสารพอกคลั่งทับ

เบี้ยแก้จัดเป็นเครื่องรางของขลังอีกหนึ่งชนิดที่อยู่คู่กับคนไทยและชาวเอเชียมานานแสนนาน ได้รับความนิยมชมชอบมาแต่สมัยโบราณ และเป็นเครื่องรางยุคแรกๆ ก่อนมีการสร้างเหรียญ สร้างรูปหล่อ ถือเป็นเครื่องรางแห่งความเชื่อที่อยู่คู่ดินแดนแผ่นดินไทยมาเนิ่นนานนับเป็นพันปีก็ว่าได้
เบี้ยแก้เป็นเครื่องรางที่ทำจากหอย ซึ่งคติความเชื่อของศาสนาพราหมณ์ที่เจริญในยุคพระเวทและยุคมหากาพย์เรื่อยมานั้น ได้ให้ความสำคัญกับ ‘หอยทะเล’ โดยกล่าวถึง สังข์อสูร ที่ลักลอบกลืนคัมภีร์พระเวทของพระพรหมลงไป ร้อนถึงพระนารายณ์ต้องตามมาล้วงคัมภีร์จากท้องหอยสังข์ จึงบังเกิดเป็นร่องพระดัชนีจากพระหัตถ์ขององค์นารายณ์บริเวณร่องกลางของเปลือกหอยส่วนท้อง พราหมณ์อินเดียจึงให้ความเคารพและนำหอยสังข์ที่มีต้นกำเนิดอยู่ในมหาสมุทรอินเดียมาประกอบพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ ด้วยนับถือว่าเคยเป็นที่สถิตแห่งคัมภีร์พระเวท และมีรอยพระหัตถ์พระนารายณ์ปรากฏอยู่นั่นเอง

“หอยทะเล” ที่เรียกว่า “เบี้ย” นี้ ยังได้รับความเคารพจากพวกพราหมณ์ในฐานะสัญลักษณ์แห่ง "ศักติ" อันเป็นลัทธิที่บูชาเทวสตรี เช่น พระลักษมี พระอุมา พระสุรัสวดี หรือที่เรียกกันว่า "ภควจั่น" ซึ่งมาจาก ภควดี หมายถึง อิตถีเพศที่ควรเคารพบูชา ลักษณะของหอยเบี้ยนั้นจะเป็นหอยทะเลกาบเดี่ยว เปลือกแข็ง หลังอูมนูน ส่วนท้องแบนเป็นช่อง ปรากฏรอยขยักคล้ายฟันเล็กๆ บ้าง รู้จักกันในชื่อหอยจั่น หรือหอยจักจั่น และหอยพลู มีหลายขนาดตั้ง แต่ใหญ่กว่าหัวแม่มือและขนาดเล็กกว่าปลายนิ้วก้อย ในสมัยก่อนเมื่อ “เบี้ย” ถูกนำมาใช้เป็นเงินตรา เบี้ยจึงมีความสำคัญและผูกพันกับคติความเชื่อว่าเป็นสิ่งที่สามารถใช้แก้บนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เทวาอารักษ์ตลอดจนผีสางนางไม้ได้ ตัวอย่างเช่น ในงานวรรณคดีเรื่อง ‘ขุนช้างขุนแผน’ ได้กล่าวถึงตอนนางเทพทองจะคลอดขุนช้างว่า "บ้างก็เสกมงคลปลายข้าวสาร เอาเบี้ยบนลนลานเหน็บฝาเกลื่อน" นอกจากนี้ยังนิยมนำ ‘เบี้ยจั่น’ มาทำเครื่องห้อยในแบบเครื่องรางโดยประดับอัญมณีอีกด้วย
ดังนั้นจึงอาจอนุมานได้ว่า คำว่า "เบี้ยแก้" เดิมมาจากคำว่า เบี้ยแก้บน เนื่องจากใช้เป็นเงินบนบานศาลกล่าวและเกิดสัมฤทธิผล ความหมายจึงพ่วงการแก้ไขจากร้ายให้กลายเป็นดี จึงมีอานุภาพทางแก้กันสิ่งอาถรรพณ์ ที่จะให้โทษและทำให้เกิดความเป็นสิริมงคลแก่ตน
"เบี้ยแก้" นับเป็นเครื่องรางของขลังที่เกิดจากภูมิปัญญรพระเกจิคณาจารย์ของไทยโดยแท้ การสร้างสรรค์คัดเลือก "หอยเบี้ยจั่น" ที่ต้องมีฟันครบ ๓๒ มาลงคาถาอาคม กรอก ‘ปรอท’ ลงในตัวเบี้ย ปิดปากด้วย ‘ชันโรง’ ห่อด้วย ‘แผ่นตะกั่ว’ ลงอักขระเลขยันต์ ห่อหุ้มด้วย ‘ด้ายถัก’ ปิดท้ายด้วย ‘การลงรัก’ เพื่อการเก็บรักษา ทุกขั้นตอนดังกล่าวจะต้องมีการบริกรรมคาถาเพื่อสร้างความเข้มขลังตลอดพิธีกรรม โดยแต่ละเกจิอาจารย์ก็จะมีเคล็ดวิชาอาคมที่แตกต่างกันไป ผู้คนส่วนใหญ่นิยมนำ ‘เบี้ยแก้’ มาผูกเอวหรือห้อยคอ หรือนำมาแช่น้ำมนต์ดื่มหรืออาบ เพื่อแก้และป้องกันคุณไสย รวมถึงสิ่งเลวร้ายต่างๆ ไม่ให้เข้ามากล้ำกราย นอกจากนี้ ‘เบี้ยแก้’ ยังมีพุทธคุณทางด้านเมตตามหานิยมด้วย