Скачать или смотреть 10 ქრისტიანული ლიტერატურის რაობა - V

ედიშერ ჭელიძე - "ქრისტიანული ლიტერატურის ისტორია".

საუბრის თემა: ქრისტიანული ლიტერატურის რაობა - V.

ლექციის მოკლე კონპექტი:

საეკლესიო ჟანრების მრავალფეროვნება არის მხოლოდ ფორმაში მრავალფეროვნება, ხოლო საკუთრივ მოძღვრება, სული კი აბსოლუტურად ერთი და იგივეა ყველა მათგანში.

ყველა წმინდანი ხორშესხმული ნიმუშია ჭეშმარიტებისა, მიმსგავსებული მაცხოვართან.

ამა თუ იმ წმინდანის მოღვაწეობა ხორცშესხმაა საეკლესიო ჭეშმარიტებისა.

ჰაგიოგრაფია - არის წმინდანთა ცხოვრების აღწერა, იმ მიზნით რომ წმინდანს მიმბაძველი გაუჩნდეს და მრავალამა აღასრულოს ჭეშმარიტებისკენ სვლა. რომ აღსრულდეს პავლე მოციქულის სიტყვა: „მთელი კაცობრიობა იყოს ერთი სამწყსო ერთისა მწყემსის მიმართ". ამა თუ იმ წმინდანის მოღვაწეობა ხორცშესხმაა საეკლესიო ჭეშმარიტებისა. საფუძველი ამ ჟანრისაც საღვთო წერილში ძევს.

ჰაგიოგრაფიას ამსგავსებენ ძვ. ანტიკურ მწერლობას, მაგ. პლუტარქეს ბიოგრაფიები, მაგრამ ეს მსგავსება მხოლოდ გარეგნულია.

საეკლესიო ჭეშმარიტება ეწოდება უფალთან ერთად მოღვაწეობას, თანა წამებას, თანა დაფლვას მასთან ერთად და თანა აღდგომას.

მაცხოვარი ბუნებითი ჭეშმარიტებაა.

ჰაგეოგრაფიის ერთ-ერთი უადრესი ნიმუშია „მარტვილობა წმ. იუსტინესი და მისისა მეგობრებისა" (თანამედროვე ქართულად არის გამოცემული).

მე-3 საუკუნემდე ჰაგიოგრაფილული ძეგლები ძირითადად მარტვილური (მოწამეობრივი) ხასიათისაა, ხოლო მე-4 ს-დან (ჯერ მილანის ედიქტით და შემდეგ კონსტანტინე დიდის ძალისხმევით, როცა ქრისტიანობა სახელმწიფო რელიგია ხდება) განდეგილური (მეუდაბნოებითი ანუ აკეტური) ხასიათის ხდება (გამონაკლისი განდეგილობი მე-4ს-მდეც იყვნენ, მაგ. პავლე თებელი). ფაქტობრივი დამფუძნებელი განდეგილობისა არის ანტონ დიდი, რომელიც 356 წელს აღესრულა

ასკეტური მოღვაწეობის განდეგილური სახე მე-4 საუკუნიდან ხდება გამოკვეთილი.