معین نیرنگ

به من آنکه بدی آموخت تو بودی، تو بودی تو بودی
منو آتیش زدو خود سوخت تو بودی، تو بودی تو بودی

آنکه با تیره به زهرآلودۀ عشق
دل و دیدمو به هم دوخت تو بودی
...
اونکه با شعبده بازی به نیرنگ
لب فریاد منو دوخت تو بودی

به من آنکه بدی آموخت تو بودی، تو بودی تو بودی
منو آتیش زدو خود سوخت تو بودی، تو بودی تو بودی

آخر این قصۀ ما از خود ما از ابتدا پیدا بود، نیرنگ بود، رویا بود
دشمن ما از خودما هر لحظه بین ما بود، از ما بود ، با ما بود

تو منو به بازی تلخی کشوندی
که ندونسته به انتها رسوندی

من به خواب تو ،تو جادو شدۀ خواب
دشمن ما رو سر سفره نشوندی

اونکه دل به قصه ها باخت تو بودی، تو بودی تو بودی
خونمونو روی آب ساخت تو بودی، تو بودی تو بودی