A.J.K.S. - Spokój

Usprawiedliwisz monotonię zmieniając w stabilizację
Tęsknotę co w mózgu płonie, wszelkie wariacje
Na temat codzienności pozostają w sferze marzeń
Dawno już nie miałem gości, a co będzie, czas pokaże
...
Za oknem tyle wrażeń, siedzę nawiedzony ciszą
Zamyślony jak błazen, a drzewa się kołyszą
Rytmicznie i w takt, nikogo nie ma na widoku
Godziny brzmią tak samo, przynajmniej mam spokój

Są tacy, którym przyszło dzielić własne życie
Wiem, że jestem zawistną szmatą, ciągle to słyszę
I nie widzę osoby, która podałaby rękę
Czasami mi się zdaje, że pęknę ze smutku

Pomalutku pamiętnik zbiera tony kartek
Wasze są pełne słów, a te puste, nic nie warte
Bo co tu wspominać, samotnie rok po roku
Wiem, muszę się trzymać, przynajmniej mam spokój

I nie przeginać, wiesz, tylko zajrzeć w głąb głowy
Pełna przemyśleń ślina, ja ciągle jestem gotowy
Opowiadać o tym co mocno szczypie moje serce
Każdego ranka w zsypie zmarnowanych dni jest więcej

Sprawdzasz na zegarku czy kończy się już tydzień?
Widzisz, nie mam ciśnienia chociaż troszkę się wstydzę
Tego, że wieczorem słońcu dotrzymuję kroku
W sumie wstaję skoro świt, i przynajmniej mam spokój

Nikogo nie obwiniam, to jak efekt motyla
Na mój cały mały świat wpływ miała tylko krótka chwila
Siła co tkwi w milczeniu, stały progress w skillach
Akceptacji tej pętli co już wielu z was zabiła

Programując te tryby, kolejny mądry temat
Często gadam o niczym gdy do kogo mówić nie ma
A ze słow wypełza ściema, nie widzę tego wzroku
Więc odpada dylemat, i przynajmniej mam spokój

[REF.]
Nigdy nie myślałem, że do tego dojdzie
Że będę szukał radości wśród braku spojrzeń
Że sam dla siebie okażę się być taki mały
Że los zastosuje najwyższy wymiar kary

[II.]
Bo każda dodatkowa wiedza to powód do dumy
Gdy długo zwiedzasz ciszę musisz spotkać tam szumy
I szepty też, wysłane przez podobnych Tobie
Jak dobrze wiesz, wszyscy spotkamy się w grobie

Nie widzę zatem sensu, odbudowanych więzi
Chciałbym wyciągnąć dłoń, strach trzyma na uprzęży
Bezlitosny, wstrętny gnój uderza tylko o zmroku
Zostaję w domu, chuj, i przynajmniej mam spokój

A skrzynka pocztowa to jeden kurwa wielki banner
Tysiąc pięćset wiadomości, a tematy takie same
Generowane ponoć przez przyjazne automaty
Ozdobię pysk zasłoną, bo się przecież nie znam na tym

Znalazłem jeden plus, nikt nie wymaga odpowiedzi
Odczytam i luz, i nie muszę dalej bredzić
Siedzi szczeniak, wytłumaczenia szuka w amoku
Wiem, że to o mnie, ale przynajmniej mam spokój

Biegły w deifikacji dźwięku domofonu
Pragnę pociągnąć za klamkę ale otworzyć nie ma komu
Drzwi za sobą zamknę, bo chciałbym mieć do czego wracać
Są różne drogi praca-chata i chata-praca

I tak mam sobie za złe, że ustawicznie krzyczę
Jestem upadłym diabłem co los wyjebał go na pryczę
Sen przyszedł i pokazał ile gówna jest wokół
Koszmary poszły spać więc, przynajmniej mam spokój

Ze strachem, a sumienie można utopić
Dla jednego strata czasu, a dla mnie mega profit
Bo już zdycham od hałasu co kąsa moje nerwy
Konsekwentnie, boleśnie i bez jakiejkolwiek przerwy

Pytanie powstało gdy patrzyłem sobie w pysk
Pomysłów tak mało, nagle mnie oślepił błysk
Idea: Ciepła kąpiel? Czy ujebany pokój?
W sumie to wszystko jedno, przynajmniej będę miał spokój

[REF.]
Nigdy nie myślałem, że do tego dojdzie
Że będę szukał radości wśród braku spojrzeń
Że sam dla siebie okażę się być taki mały
Że los zastosuje najwyższy wymiar kary