Iran / Tabriz / Timche Mozaffarieh / Grand Bazar / تبریز / بازار بزرگ / تیمچه مظفریه / بازار فرش

Timcheh Mozaffariyeh is one of the historical Timchehs of Tabriz Bazaar, which dates back to the period of the Crown Prince Mozaffaruddin Shah Qajar in 1305 AH. This Timcheh was built by "Haj Sheikh Mohammad Jafar Amini Qazvini" and is one of the most important centers of carpet trade in East Azerbaijan province and the city of Tabriz. Timcheh Mozaffariyeh has two floors, each floor consists of 26 rooms.

Tabriz Carpet Bazaar, known as Mozaffariyeh Bazaar, is one of the historical monuments of Tabriz. This market has been selling woven carpets in different places since ancient times and it still has the same use now. This bazaar was built during the reign of Muzaffar al-Din Shah.

Tabriz Carpet Bazaar, known as Mozaffariyeh Bazaar, is one of the historical monuments of Tabriz. This market has been selling woven carpets in different places since ancient times and it still has the same use now. This bazaar was built during the reign of Muzaffar al-Din Shah.

تیمچهٔ مظفریه یکی از تیمچه های تاریخی بازار تبریز است که قدمت آن را به دوره ولی ولیعهدی مظفرالدین شاه قاجار در سال ۱۳۰۵ هجری احساسرسد. این تیمچه به‌دست « حاج شیخ محمد جعفر امینی قزوینی» بنا شده و از مهم‌ترین مراکز تجارت قالی در استان آذربایجان شرقی و شهر تبریز به‌شمار می‌رود. تیمچهٔ مظفریه دارای دو طبقه است که هر طبقه از ۲۶ حجره تشکیل یافته است.

بازار فرش تبریز معروف به بازار مظفریه، یکی از آثار تاریخی شهر تبریز است. این بازار از قدیم‌ الایام محل فروش فرش‌های بافت نقاط مختلف بوده‌ است و هم‌ اکنون نیز همین کاربرد را داراست. این بازار در زمان مظفرالدین‌شاه بنا شد.

راجع به نامگذاری این تیمچه داستانی شایع است که گویند پس از به پایان رسیدن بنای تیمچه، روزی ولیعهد مظفرالدین میرزا، قصد تماشای آن را کرد و به اتفاق حواشی به بازارآمد. حاج شیخ جعفر قزوینی هم بانی آن و یکی از بازرگانان کاردان و نیکوکار و ورزیده بود حضور داشت، ولیعهد بسیار تحسین کرد و چند بار گفت بسیار نیکو است. سابقاً رسم براین بود که در پاسخ این تحسین می بایست عرض شود پیشکش ولیعهد است و با این سخن بلافاصله ساختمان نوبنیاد، ملک ولیعهد می شد و برای صاحب ملک فقط آفرین و احسنتی باقی می ماند. شیخ قزوینی ماهر بود، گفت نام نیکوتر از خود خواهد داشت. ولیعهد پرسید چه نامی؟ گفت:” مظفریٌه”. بدین طریق از خطر حتمی از دست رفتن تیمچه، به سلامت جست.