Tegengif 45: Huub Oosterhuis

'Het blijft toch altijd wie…'

In het derde deel van het marathongesprek met dichter/theoloog Huub Oosterhuis, spreekt Ad van Nieuwpoort over de betekenis van zijn vriendschap met Prins Claus. Naar aanleiding van zijn gedicht: ‘Afscheid van een Koningin’.

Afscheid van een Koningin

De beste beslissingen vallen ons in
bij weerlicht en donderdag na vlagen donkerte en vloed –
na de duif met olijftak
staat in de wolken
een zevenkleurige boog.

Op 29 april 2013 heeft zij gesproken:
‘Mijn beste beslissing was Claus’.

Dochter van twee gesternten
kind tussen vuren
dansende geliefde
moeder van zonen, drie

en dan, en nu dan
van prinsessen, gravinnen
en één graafke, samen acht,
de gedroomde oma
in de wouden van de Lage Vuursche.

‘Eeuwenlang hebben vervolgden
in Nederland hun vluchthaven gevonden’

sprak zij op 30 april 1980
tegen aanzwellend gejoel in-
een steen trof haar diadeem
maar ze sprak
dat wij goed moesten zorgen
‘voor allen die vergeten zijn
en alleen’.

Waar zijn ze gebleven, die woorden
zo vele vervlogen jaren herhaald?
Gebleven als zout in het deeg
van ons Hollandse dagelijks brood.

Zachtmoedige leeuwin, de zachte
krachten zullen zeker winnen.

Beeldhouw de koppen van uw acht
hun lippen, ogen – en Friso.

En misschien dat U nog schrijft
een boek

‘Nooit alleen maar toch eenzaam
maar ook gelukkig’.

1 februari 2014