უკანასკნელი სონეტი (მღვდელი გიორგი სხილაძე)

შექსპირისეულად

,,სიკვდილი დამრჩა სანატრელად ყველაფრით დაღლილს".

უ. შექსპირი, 66-ე სონეტიდან


,,ყველაფრით დაღლილს სანატრელად..."...
ბერობა მრჩება,

რომ განვერიდო უშორესში მსოფლიერებას,

რადგან ამ სოფლად სათნოება ქრება და ქრება

და ამა ქვეყნის სიბინძურით გული მერევა.

ო, აღარ მინდა, გაოგნებულს, ერში დარჩენა,

რომ ამით შევძლო ისევ მისი ოდნავი შველა.

სიყვარულის წილ სიძულვილი მომაგო ბევრმა

(_ ჩემს ფრთებქვეშ* მინდა, შემოვკრიბო ერთობით ყველა).

ჩემზე უღირსი არ არსებობს არავინ ქვეყნად;

თან, ჩემს დაცემას, კაცობრიულს, ყველაში ვხედავ

და ცრემლებამდე შეძრწუნებულს წყურვილად მრჩება,

ადამიანებს, სათითაოდ, გულში ჩავეკრა.

დიდი მუსიკა გულ-მკერდიდან ყელში მაწვება;

ძალა არ შემწევს მის შესაფერ აღმოსათქმელად...
___________
*იგულისხმება სამღვდლო შესამოსლის _ ანაფორის სახელოების კალთები, რომელნიც ანგელოზის ფრთებს განასახიერებენ.