Derd-u derûnuma dermân arardım, Mehmet ÖZBEK

Cânın Kurbandır
Derd-i derûnuma dermân arardım,
Dediler ki, derttir dermânın senin;
Dergâh-ı dildâre kurbân arardım,
Dediler ki cânın kurbândır senin.

Bir meded gözlerdim bây u gedâdan,
Dediler ki, dinle emr-i nidâdan;
İhsân olmayınca Zât-ı Hüdâ'dan,
Bay gedâ edemez ihsanın senin.

Sordum erenlerin dergâhi kande,
Dediler ki, dergâh olur her yande;
Senin aradığın bir âli-şânde,
Var ise bulursun iz'ânın senin.

Çâr etrafıma eyledim nazar,
Gördüm eşyâ olmuş dürr ile güher;
Mahall-i merkezden verdiler haber,
Dediler tevhiddir bürhânın senin.

Âşıkların işi olur âşikâr,
Kimde vardır ma'lûm olur müşg-bâr;
Aristo Eflâtun verdiler karâr,
Terk-i cândır elde fermânın senin.

Kim okursa dilde ders-i men-aref,
Âlem-i ma'nâda bulur bin şeref;
Bir gör tevhîd eder eşyâ her taref,
LÜTFİ hüccetindir imanın senin...

Alvarlı Muhammed Lutfi Efe.