Ουλαλούμ - Χρήστος "Τάρας" Κολιούλης , Λαμπρινή Λάμπρου

Ζωντανή ηχογράφηση στην εκπομπή ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ του AMVRAKIA 919

Στίχοι: Γιάννης Σκαρίμπας
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη Ερμηνεία: Νικόλας Άσιμος


Ήταν αυτή μια κυρία μάλλον ψηλή...
Ντελικάτη.... Με την κορμοστασιά σαν λαμπάδα...
Τα μάτια της ονειροπόλα... Παράξενα...
Είχαν κάτι το μυστηριακό μπρος στα φώτα....
Έπαιζαν σαν ανήσυχα πέλαγα...
Η σιωπηλή κυρία με τη μεταξωτή προσωπίδα της...
Θυμήθηκα τον άνεμο...
Εκείνο τον παγερό... Το νυχτιάτικο...
Που θα ξεμάλιαζε στις πλατείες τα δέντρα....
Ήταν αυτή η σιγή....
Και πήγαινε αγκαζέ προς τα δάση...
Την λέγανε, βρε αδερφέ, Σιωπία...
Τα ρούχα της μύριζαν, λες, βροχή και φεγγάρι...
Τα βλέφαρά της μεταξωτά... Αχνοθάμπιζαν...
Ήταν... Σαν η ψυχή των νερών της λίμνης...
Πέθανε, λέει... Πρίν να με γνωρίσει....
Πως την λέγαν; Μηδέ ξέρω.... Το ξέχασα....
Ξεχνώ ως και των ματιών της το χρώμα...
Τώρα αν την ξαναέβλεπα....
Ουλαλούμ θα τη φώναζα....

Ήταν σαν να σε πρόσμενα κυρά...
Απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα...
Κι έλεγα: θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά, κι από τα δάσα...

Θα 'ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή...
Αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι...
Και θα μυρίζει φώτα και βροχή το νιο φεγγάρι...

Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ...
Στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα...
Και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα...

Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"...
Που μ' έλεγε τρελόν... Πως είχες γίνει καπνός...
Και τάχας σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη...

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ...
Κίνησα να σε βρω στο δρόμο, ωϊμένα...
Μα σκούνταφτες -όπου εσκούνταφτα, χρυσή, κι εσύ με μένα...

Τόσο πολύ μ' αγάπησες, κυρά...
Που άκουγα διπλά τα βήματα μου...
Πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά; Κι εσύ κοντά μου...

Ευχαριστούμε
τον Χρήστο Καρέζο ( www.karezos.gr )
και τον Baxalogatos.gr
για την βοήθειά τους στην εκπομπή