AMNEA- Τρικούπη

Αφιερωμένο αιώνια στον Βίτο

Rap and lyrics: Amnea
https://instagram.com/ev_amnea?igshid...

Mix and mastering : Vas
https://instagram.com/giorgosvs?igshi...

Video edit and montage: Ntenzzi
https://instagram.com/ntenzzi?igshid=...

Logo : inspiraretion
https://instagram.com/inspiraretion?i...

Photo cover: giwrgos pitaoulis
https://instagram.com/giorgos_pitaoul...

Beat: κλεμμένο πειραγμένο

Big thanks to everyone

Είναι που μέρες σαν αυτές
Ρίχνω αλάτι στις πληγές
Για να πονέσω πιο πολύ
Από ότι πρέπει

Κι ίσως τώρα καιρό για αυτό
Σε ένα κρεβάτι αναπολώ
Αυτά που ζήσαμε
Μοιάζανε τόσο με έπη

Δεν θέλω άλλο να μιλώ
Για όσα δεν μπορώ να δω
Την μια εύχομαι να ρθεις
Την άλλη όχι

Όσοι με ξέρουν πιο πολύ
Δεν με αναζητούν πολύ
Διοτι θα σεβαστούν
όταν ακούσουν το όχι

Πως να μιλήσω ειδικά
Οταν μου λες για γενικά
Το αυτί μου δε γεμίζει
πια με υποσχέσεις

Η γλώσσα μου παίρνει φωτιά
Αδειάζω αγχοι στα χαρτιά
Κάποιοι δεν άντεξαν
κι ας είχαν τις προθέσεις

Πολλοί με λένε κυνική
Άλλοι πολύ ρομαντική
Η αλήθεια βρίσκεται
πάντα κάπου στη μέση

Το μόνο που έχω να τους πω
Συγγνώμη σε όσους αγαπω
Κι ας τους πληγώνω
Με μια παραπάνω λέξη

Μαζί με όλα τα παιδιά
Που αντέξαμε στα σκοτεινά
Θα βρω τις λύσεις και τον δρόμο θα τους δείξω

Από τον πάτο στην στεριά
Πολλά χιλιόμετρα δουλειά
Για αυτό πολλές φορές αρνούμαι να ηρεμήσω
Καιμε των μπάτσων τις στολές
Ρίχνουμε λάδι στις φωτιές
Τρέχουμε μεσ’τις γειτονιές
με μαύρα ρούχα

Για αυτούς που έφυγαν νωρις
Ρίξε στο πάτωμα χασίς
Και μακριά αδέλφια απτά οπιούχα



Μεχρι να σβήσει έχει ήδη ανάψει άλλο
Πολλές φορές τα λέω ωμά δεν υπερβάλω
Γυρνάει το τσιγάρο αλλου και με στραβώνει
Ξέρω καλα που να πατήσω δεν με αγχώνει

Περνάω μέρες και βδομάδες στην Αθήνα
Πληρώνομαι με φρικες στο τέλος του μήνα
Το ζω με πίτσα και με νετφλιξ στο σαλόνι
Οι δρόμοι άδειοι στην Τρικουπη τρέχω μόνη


Μιλάς με μαθηματικά
Εγω λίγο πιο λαϊκά
Και προσπαθείς να λύσεις σχέσεις
με εξισώσεις

Είναι τα πράγματα απλά
Φύγε ή πάλεψε για αυτά
Που είχες ανάγκη κάποτε
για να μου δώσεις

Οι μόνοι που έχω στην καρδιά
Ο σκύλος μου και δυο παιδιά
Που ήταν εκεί
να με στηρίξουνε στα ζόρια

Μαντώ ρίξε μου τα χαρτιά
Κι ας είναι όλα φανερά
Εγώ μιλάω με πράξεις
αυτοί με λόγια

Κουμάντο εδώ κάνει στο στρες
Μεστην Αθήνα θες δε θες
Νιώθεις να αδειάζεις
κάθε μέρα και πιο μόνος

Παρόλα αυτά όλα καλα
Θα νιωσεις μια ζεστασιά
Όταν θα καίγεται ο κάθε αστυνομος

Οι φίλες μου όλες εδώ;
Μετράω κεφάλια στο μέτρο
Παντού μαζί καμία να μη μείνει πίσω

Δεν θέλω άλλες διδαχές
Από ανθρώπινες μορφές
Σε εκείνους τους καιρούς δεν θέλω να γυρίσω

Βγαίνουμε αργά σε γείτονες
Κακόφημες, ώρες κακές
Κρατάμε μάτια ανοιχτά πίσω στην πλάτη

Ο χρόνος ειναι σύμμαχος
Μα και ο καλυτερος εχθρός
Όταν χρειάζεται να κλείσεις το κομμάτι