মা মনসা পূজা।দেওধনী নৃত্য, খণ্ড-২। সুকন্নানী ওজাপালি ।

মা মনসা পূজাত দেওধনী নৃত্যৰ আৰম্ভণী কেনেকৈ হয় চাও আহকছোন। ইয়াত দৰং জিলাৰ ওজাপালিৰ কিছু কিছু অংশহে দেখুৱাই আপোনালোকক ব্যৱহাৰিক দিশেৰে জনাবলৈ চেষ্টা কৰা হৈছে।
Part-1 Link-    • মা মনসা পূজা। দেওধনী নৃত্যৰ খণ্ড নং -...  

🔹ম'হ বলি আৰু অন্যান্য বলি পূজাৰ ভিডিঅ' তলৰ লিংকটোত গৈ চাব পাৰিব-
   • ম'হ বলি পূজা আৰু অন্যান্য বলি পূজা। ম...  

🔹মনসা দেৱী হৈছে হিন্দু ধৰ্মৰ এগৰাকী দেৱী, তেওঁক সৰ্পৰ লগত জড়িত দেৱী হিচাপে বিশ্বাস কৰা হয়।মূলত বংগদেশ আৰু উত্তৰ ভাৰত আৰু উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলতো সৰ্পদোষ নিৱাৰণৰ বাবে তেওঁৰ পূজা কৰা হয়। মনসা হৈছে সৰ্পৰাজ বাসুকীৰ ভগ্নী আৰু জৰুৎকাৰু মুনিৰ পত্নী । সৰ্পবিষ নিৱাৰণ কৰাৰ বাবে তেওঁক বিষহৰি নামেৰেও জনা যায়। তেওঁক নিত্যা (চিৰন্তনী) আৰু পদ্মাবতী নামেৰেও জনা যায়।
🔹দৰঙৰ দেওধনী নৃত্য এক অতি আকৰ্ষণীয় আপুৰুগীয়া সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান। আজি কিছু বছৰৰ আগলৈ মাৰৈ পূজাত দেওধনী অপৰিহাৰ্য্য অংগ স্বৰুপ আছিল। মাৰৈ পূজা (তিনি দিনৰ পৰা পোন্ধৰ দিন পৰ্য্যন্ত বিয়পা মনসা পূজা)-ত ওজাপালি আৰু দেওধনীয়ে নৃত্য – গীতৰ লগতে দঁক প্ৰদৰ্শন কৰাৰ ব্যৱস্থা আছিল। দৰঙীয়া মনসা – পূজা বা মাৰৈ – পূজাৰ বিভিন্ন দিশ পৰ্য্যবেক্ষণ কৰিলে এইটো প্ৰতীয়মান হয় যে এই পূজাটোৱেই এটা বৃহৎ সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান। ধৰ্মীয় ক্ৰিয়া – কলাপৰ স’তে ইয়াত সংস্কৃতি ওতপ্ৰোত ভাৱে জড়িত হৈ আছে। মাৰৈ পূজাৰ ভৰ দঁকৰ পূজাৰ দিনা পৰিবেশন কৰা দেওধা – দেওধনী উঠা, মেচা – মেচেমী নৃত্য, কছাৰী পূজা প্ৰভৃতি অনুষ্ঠানে আদিবাসীৰ পৰা গ্ৰহণ কৰি মাৰৈ পূজাক সাৰ্বজনীন মৰ্য্যাদা দান কৰা হৈছে বুলি ন – দি ক’ব পাৰি।
🔹অসমৰ এটি প্ৰাচীন আৰু আপুৰুগীয়া নৃত্য হ’ল ওজাপালি নৃত্য। ই এক আপুৰুগীয়া অনুষ্ঠান আৰু প্ৰাাচীনমাৰ্গী নৃত্যৰ এক ঐতিহ্যবহনকাৰী নৃত্য। অসমীয়া গীতি সাহিত্যতো ওজাপালিৰ গীতে এটি বিশেষ স্থান অধিকাৰ কৰি আহিছে। আমাৰ সমাজত ধৰ্ম চেতনা আৰু ঐক্য চেতনাতো ওজাপালিয়ে গুৰুত্বপূৰ্ণ বৰঙণি যোগাই আহিছে। অসমত ওজাপালি অনুষ্ঠান কেতিয়াৰপৰা অনুষ্ঠিত হৈ আহিছে তাৰ সঠিক প্ৰমাণ পোৱা নাযায়। কিন্তু ই প্ৰাক- শঙ্কৰী যুগৰপৰাই জনপ্ৰিয়ভাৱে চলি আহিছে বুলি প্ৰমাণ পোৱা গৈছে। মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱে ধুৱাহাট বেলগুৰিত থকাৰ দিনতেই এই নৃত্য-কলাৰ সান্নিধ্যলৈ আহে। এই ওজাপালি নৃত্যানুষ্ঠানৰ জৰিয়তে গুৰুজনাই লোক সংগঠন আৰু লোক শিক্ষাৰ কাম সুকলমে কৰিছিল। বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে সংস্কৃত ‘উপাধ্যায়’ শব্দৰপৰা ওজা আৰু ‘পালিত’ (শিষ্য) শব্দৰপৰা ‘পালি’ শব্দৰ পৰা ওজাপালি শব্দৰ সৃষ্টি হৈছে বুলি মত দাঙি ধৰিছে। ওজাপালিক কেবাটাও ভাগত ভগাব পাৰি যদিও ধৰ্মীয় আদৰ্শ ভেদে সাধাৰণতে এই ওজাপালি অনুষ্ঠানক দুই ভাগত ভগাব পাৰি। ভাগকেইটা হ’ল- (১) ব্যাসৰ ওজাপালি আৰু (২) সুকন্নানী ওজাপালি ৷
🔹এই ভিডিঅ'টি যিহেতু ওজাপালিৰ কিছু অংশ দেখুওৱা হৈছে সেয়ে ওজাপালিৰ প্ৰধান ভাগ দুটাৰ বিষয়ে চমুকৈ দিয়া হ'ল-
১/ব্যাসৰ ওজাপালি :- সাধাৰণতে ব্যাসৰ ওজাপালিত ৰামায়ণ আৰু মাহাভাৰতৰ আখ্যানসমূহ গোৱা হয় । অৰ্থাৎ ই হ’ল বৈষ্ণৱী সংগীত। গোৱাৰ লগে লগে তেওঁলোকে ভৰিৰে তাল ধৰি ৰাখে। ইয়াত খোল ব্যৱহাৰ কৰা নহয়, খুটি তাল ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
২/সুকনান্নী ওজাপালি :- এই ওজাপালিত ওজাপালিজনে পদ্মপুৰাণ বা মনসা কাব্যৰ পদসমূহ গায়। এই পদ্মপুৰাণৰ পদসমূহ পাঁচটা ভাগত ভগাব পাৰি— (ক) দেৱখণ্ড (খ) বানিয়া খণ্ড (গ) ভাটিয়ালী খণ্ড (ঘ) স্বৰ্গাৰোহন খণ্ড আৰু (ঙ) পূজা খণ্ড। সাধাৰণতে সুকবি নাৰায়ণদেৱ ৰচিত মনসা পাচালীক লৈ এই ওজাপালি সংগীত গোৱা হয়। সেইবাবে এই ওজাপালিক সুকনান্নী ওজাপালি বুলি কোৱা হয় । মনসা পূজাৰ এটি অবিচ্ছেদ্য অংগ হৈছে এই ওজাপালি। দেওধনী নৃত্যৰ লগতো এই ওজাপালিৰ বিশেষ সম্বন্ধ আছে ।

🔹ওজাপালি কাৰ্যত প্ৰদৰ্শন কৰা ভাগকেইটি হ’ল— ৰাগ, গীত, দিহা, থিয় পাতন, ৰাগ মালিতা, বাদ্য খিয়ালী, ধুৰা, বানা আৰু উপদেশ । ইয়াত বিশেষ বাদ্য-যন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা নহয় যদিও খুটিতাল আৰু জয়ঢোল দুটা আৰু ভোৰতাল এযোৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয় । ওজাপালি নৃত্যত ব্যৱহাৰ কৰা সাজ-পাৰ সমূহ অতি সাধাৰণ। বৰ্তমান সত্ৰীয়া নৃত্যই ওজাপালিকো সামৰি লৈছে যদিও সত্ৰীয়া নৃত্যতকৈ ওজাপালি অলপ বেলেগ ।