"Λατρεμένος Ήχος" - Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ -- Απαγγελία: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Λατρεμένος Ήχος

Μια μελωδία ακούγεται απ’ το μισάνοικτο παράθυρο
μου νανουρίζει τρυφερά τα χρώματα της πρώτης νιότης.
Καθώς αλλάζει ο ρυθμός, μου αιχμαλωτίζει ηδονικά το νου
κι αισθάνομαι το πρώτο φιλί, που δίνεται χωρίς αναπνοή.

Τώρα με χορωδία η μνήμη μου πηγαίνει μακριά
στα όνειρα τα εφηβικά που χάθηκαν αδίκως
γυρίζω στων ερώτων τις λαχτάρες και ακολουθίες δισταγμών
κάνω συγκρίσεις για ομορφιές εξαίσιων βασάνων.

Απώλειες ερώτων, θύμισες τέλους ξαναζεί αυτή η μουσική
απότομη αλλαγή ρυθμού οδυνηρά με συνταράσσει
σβήνει γοργά σαν μια νεράιδα που πετά κι εξαφανίζεται
κι αφήνει πίσω την σιωπή μες στο πηχτό σκοτάδι.

Τώρα κάτι ψυχρό έχω την αίσθηση ότι με κυβερνά
είν’ η στιγμή να κλείσω το παράθυρο
να θυμηθώ με νοσταλγία σιωπηλός χωρίς διακοπή
να συνεχίσω βάζοντας δικό μου ευτυχισμένο τέλος.

Όνειρο ήταν! Όνειρο μες στον βαρύ χειμώνα,
στο βράχο ριζωμένος ήμουν σαν την ανεμώνα,
τι ξαναζούσα τη ζωή σαν λατρεμένος ήχος!...
… Ίσως και να φαντάστηκα την μουσική, ποιος ξέρει; Ί σ ω ς . .
.

Δημήτρης Βίκτωρ
Σεπτέμβριος - 2013