Uruchomienie dzwonu na Wieży Ratuszowej.

8 września 1978 r., podczas Sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO w Waszyngtonie, zdecydowano, że historyczne centrum Krakowa zostanie wpisane na Listę światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego UNESCO. 8 września 2020 r., ponad 40 lat od tamtego wydarzenia, w Krakowie spotkają się przedstawiciele Organizacji Miast Dziedzictwa Światowego (OWHC). Jest to Dzień Solidarności Miast zrzeszonych w OWHC, do której od 1995 r. należy także Kraków. Bez wątpliwości OWHC stawia na Kraków! - przyznała miastu prezydenturę oraz miejsce w Radzie Dyrektorów. 8 września można więc śmiało nazwać świętem miejskiego dziedzictwa.
Ten więc dzień będzie adekwatną datą na wznowienia tradycji łączącej w sobie elementy materialnego i niematerialnego dziedzictwa Krakowa. Tą tradycją jest bicie mieszczańskiego dzwonu – dzwonu gwałtownego z wieży Ratuszowej. Od XIV stulecia ogłaszał on krakowianom chwile dla miasta ważne, te podniosłe i te niebezpieczne. Na jego „gwałtowny” ton nikt w Krakowie nie pozostawał obojętny. Od XVII stulecia dzwon zaczął wyznaczać czas miasta Krakowa, pełniąc funkcję cymbała zegarowego. Tak było aż do II połowy ubiegłego wieku. Niewiele jest w Krakowie tak wiekowych instrumentów ściśle związanych z pełnieniem publicznych miejskich funkcji. Dzwon bił dla krakowian przez stulecia. „Pod tym dzwonem”, choć obecnie milczącym, nadal żyjemy, gromadzimy, tworząc wspólnotę krakowian.
Pragniemy, aby od dnia 8 września 2020 r. w Krakowie przywrócona została mieszczańska tradycja ogłaszania biciem w dzwon chwil ważnych i podniosłych dla miasta. Niech odgłos dzwonu bije ku pamięci oraz z okazji istotnych i wyjątkowych wydarzeniach. Niech więc bije radośnie, chwalebnie, dostojnie, ale także boleśnie i „na trwogę”!
Dziedzictwo niematerialne, jakim bez wątpienia jest miejska fonosfera, uzależnione od pamięci i nadanego mu przez daną społeczność znaczenia, jest efemeryczne i często znika bez rozgłosu. Poprzez uruchomienie dzwonu mamy okazję symbolicznie dać dziedzictwu należny mu (roz)głos – mamy szansę, dosłownie i w przenośni, je usłyszeć!