Hidra & Ceza & Sagopa Kajmer - Karıncalar & Ölüme İnat & Neyim Var ki

Söz: Hidra
Müzik: Ceza, Sagopa Kajmer
İcra: Hidra
Yapımcı: Yusuf İslam Kurtkapan

[Hidra - Karıncalar]
Zihnimdeki kelepçelere el yazımla kilit vurdum
Bu en fakir coğrafyada tebessümler Ümit Burnu
Sağ yanımda bi' çocuk öldü; sol yanımda müzik durdu
Bir kadın konuştu, soğuktan kızardı minik burnu
Bi'kaç sarhoş yolcunun adımlarında tren garı
Siren çalıp durdu fakat siklemeyen bi' ben varım
Eksik kalma sen de konuş her bi' haltı bilen kadın
Kalan kalır, giden gider
Kalan gider, giden kalır!
Bi'kaç sonbahar eskittim şahit oldu karıncalar
Şimdi uyu ve kart sesim gelip kapını çalınca kalk
Eksildikçe zaman artık şarkılar da yarım çalar
En son vaktin dolar tabuta konarsın ve canın yanar
Bu boktan şehrin boktan havası, benim boktan hallerim
Çocukları da mutsuz artık güneşsiz mahallenin
Şimdi şehrin insanında aşık olma zahmeti
Ve şimdi şehir insanların kalbi kadar sahtedir

[Hidra - Ölüme İnat]
Yazarken sema karanlık ruhum için sabah yok
El kalemde mumları yak eski kadehe şarap koy
Ankara’da deniz bende uçmak için kanat yok
Hiçbir şiirin içinde bu ruhum gibi sanat yok
Ölüme inat yazıyorum bu sayfa kalbe huduttur
En güzel hikayedeydik insanlığını unuttun
Tenimi kuruttun bu şehirde tek buluttun
Üzülme bazen ölmek bile insan için umuttur
Kahve bardağından yüzüme doğru vuran sıcaklık
Yaz gününde kaldı aşk ve mevsimimiz kış artık
Ruh halim bozuk plakta dönüp duran bi’ şarkı
Biz bir hayal kurar onun da birden içine sıçardık
Mastar eklerinde kaldı bütün fiiller
Dile gelince geceyi gündüz eden soğuk şiirler
Sırtım yere gelmedikçe döner gider değirmen
Ve bi’ gün tanrı olsanız da karşınızda eğilmem

[Hidra - Karıncalar]
Şimdi sus ve dinle beni
Her sevdiğin gitti demi?
Sen de mutlu görünmeye çalıştın hep siktir edip
Bekleme hiç çünkü geriye dönemez artık hiçbi gemi
Artık yerin yurdun belli
Hiçbi yerin hiçbi yeri
Hepiniz aşka inanacak kadar salak ve saftınız
Fakat aşkı aradınız ve kaydı gitti şaftınız
Kaybettiğiniz yetmedi ve ölene kadar battınız
Siz inandığınız aşkı aptal ihtimale sattınız
Fikirlerimi kemirmekte beynimdeki fareler
Bundan dolayı kaçamadım hiç sigaradan ve kahveden
Herkes bilir, herkes bildiğinden hep kelam eder
Giren bi' daha çıkamıyor lan aşk denen kerhaneden
Hayattır devam eden ve hep bayattır ekmeğin
Hep fay hattı hiçbi' dalga deviremez bu tekneyi
Uyanın artık, artık boşuna cefa mefa çekmeyin
Çünkü kimse vazgeçilmez, kimse yek ve tek değil!

[Hidra - Ölüme İnat]
Bi’ dağ misali gururlu bi’ duruş sonra duruldum
Bi’ kuruş yoktu cebimdeki isteseydim bulurdum
Bi’ buluşmaydı gökyüzünde nefretim ve umudum
Nefretim kazandı ben de azat ettim bu ruhu
Günahın güruhuydu yeryüzünde tek melek
Bir asır sonra gelip senden tutunmamı bekleme
Kâbus ol bu sonbaharda delir kapımı tekmele
Ne kadar cambaz olursan ol takılıcan direklere
Ölüm bahçesinde en kırmızı gül benim
Dün denen yalanla geçti bak en güzel günlerim
Dün değil bugündeyim bu dün senin bugün benim
Ve öyle sert de değilim eğer gülseniz gülümserim
Bi’ ilham kaynağım yok elli beş senelik radyolar
Evimde çalar, yatak odamda kırk senelik karyolam
Otuz senelik aşk da bi’ gün yuvarlanır dar yola
Ben yirmi senelik adam bindim hayat denen kamyona