උරුමය සොයා අම්පාර "බලාන"කදු ශිකරයට | දවස් තුනක් | කිලෝමීටර පනස් දෙකක් | පලමු කොටස

මහා වනාන්තරයකට මැදිව තිබෙන ගල් ගෙවල් හොයාගෙන "බලාන"කන්දට ගිය සුන්දර සහ දුශ්කර ගමන.

වේලාව පාන්දර තුන පසුවී තිබූ අතර අප ඒ වන විටත් කොලඹින් පිටත් වී සිටියෙමු. මහනුවර මහියංගන මාර්ගයේ දහ අට වංගුවට ආසන්න වෙත්ම කුඩා වර්ශාවක පෙර මං සළකුණු මතු වූයේ කදු නැගීමේ ආශාව මදක් අඩු කරවමිනි. පිනි වැටී තෙත්ව තිබෙන මාර්ගය හරහා අප මහඔය දක්වා ගමන් කල අතර ,පෙර දිනෙක නුවරගල ගිය ගමනේදී තිබූ තරම් දැඩි හිරු රශ්මියක් මෙවර නැති වූයේ අපට මගදී හමු වූ පිළිගැනීමේ වර්ශාවෙහි ආශිර්වාදයක් ලෙසයි.

මහඔයෙන් බොරපොලට ගමන් ගත් අප මුලින්ම සොයා ගියේ අප හිතවත් විජේ මාමාවයි. බොරපොල ගම්මානයේ ජීවත් වන ගැමියකු වන විජේ මාමා, තරුණ කාලයෙන් වැඩි කලක් ගත කොට තිබුනේ නුවරගල ආශ්‍රිතව තිබෙන මහ වනාන්තයේ දුව පැන ඇවිදමින් බව අප මීට පෙර නුවරගල පැමිනි අවස්ථාවේදී විජේ මාමා සමග කතා බහ කිරිමෙන් අපට තහවුරු වී තිබුනි. ලොකු පීරිස් වැනි කදු නැගීමේ ප්‍රවීනයකු සිටියදීත්, විජේ මාමාගේ සහය මෙම ගමනට ලබා ගැනීමට ප්‍රධානතම හේතුව වූයේ අපට මෙන්ම විජේ මාමාටද මෙම මහා වනාන්තරයේ සැගවී ඇති ගල් ලෙන් සහ කදු මුදුන් වලට යාමට තිබූ කුතුහලය සහ ආශාවයි. දැනටත් පොල්ලෙබැද්ද ගම්මානයේ ජීවත් වන ආධිවාසීන් සහ දඩයක්කරුවන්ගේ උගුල් සහ පියවි ඇසට නොපෙනෙන ලෙස බැද ඇති තුවක්කු වලින් ප්‍රවේශම්කාරීව ගමන් කිරීමටත් විජේ මාමාගෙන් නොමද සහයක් අපට හිමි විනි.

සුපුරුදු පරිදි සොභාදහමට අනුගත වන පරිදි කොල පාටට හුරු අදුමෙන් සැරසුනු අප දින තුනකට අවශ්‍ය බඩු බාහිරාදිය සහ වියලි ආහාරත් රැගෙන ගමන ආරම්භ කරන විට වේලාව දහවල් එක හමාර වී තිබුනි. මධ්‍යහ්නය වන තුරු ගමන් ආරම්භ කිරීම නොහැකි වූයේ ,අව් රශ්මිය නොමැති කාලයේදී අලි ඇතුන්ගේ ක්‍රිරීයාකාරකම් බහුල වන නිසාවෙනි.

බොරපොල වැව පසුකොට අලි වැටෙන් රිංගාගත් අප ,අවතීර්ණ වූයේ තැනින් තැන කෙටිව වැවී තිබෙන ඉලුක් ගාල් වලින් සෑදි ඇති සමතලා නොවූ කිලෝමීටර් ගනනාවක් එක එල්ලයේ දැකගත හැකි තෘණ භූමියකටයි. තැනින් තැන උස්ව තිබෙන කුඩා කදු ගැටයක් දෙකක් අතරින් ඈතින් පෙනෙන්නට වූයේ සුන්දර නුවරගලයි.

මින් පෙර අවස්ථාවේදී නම් නුවරගල දෙසට ලං වත්ම සැනසුම් සුසුමක් හෙලනු හැකි වූ නමුත් මේ චාරිකාවේ නම් හැගෙන්නට වූයේ ඊට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස් හැගීමකි. මක් නිසාදයත් අපගේ ගමන අවසන් වන්නේ නුවරගල කන්දටත් එහා ඇති කදු ගනනාවක් තරණය කිරීමෙන් අනතුරුව හමුවන ගමනාන්තයක නිසාවෙනි.

මෙලෙස යම් දුරක් ගමන් කිරීමෙන් අනතුරුව හමු වන්නේ මදක් උස්ව වැවී ඇති මානා පදුරු වලින් බහුල ප්‍රදේශයකි. තැනින් තැන ඇති තේක්ක ගස් වල පොතු ගලවා අතු කඩා බිම දමා තිබුනේ, හදවතට යම් කුහුලක් එක්කරවමිනි . මක් නිසාද යත් මෙලෙස තේක්ක පොතු ගලවා අතු කඩා දමා ආහාරයට ලබා ගන්නේ අන් කවරකුත් නොව අලි ඇතුන් විසිනි.

සෙමින් ගමන් ගත් අප සොබාදහම විදිනවාට වඩා ,සැළකිලිමත් වූයේ වට පිටාවෙන් විය හැකි අනතුරු ගැනයි. ගත වූයේ නිමේෂයකි! අප ගමන් ගත් කැලෑබද අඩි පාරට ඔබ්බෙන් වම් පසට වන්නට මීටර පහලොවක පමන දුරින් තේක්ක කොල පොඩි වන ශබ්දයට සැළකිලිමත් වූ අපට දැකගත හැකි වූයේ මහා විශාල කෙනෙරක් සහ කුඩා අලි පැටවකු ඉතා ඉක්මනින් අප මග හැර යන විලාශයයි. ඈතට යත්ම කුංචනාදයකින් දෙකකින් සමු දුන් ඔව්න් දෙදෙනා ඔවුන්ගේ නිජ භූමියෙන් ඈතකට නික්ම ගියේ අපට සොභාදහම විදින්නට ඉඩ හසර සකස් කර දීමෙනුයි.

කිලෝමීටර හයක පමන දුරක් ගමන් කිරීමෙන් අනතුරුව, හමු වූයේ සිනිදු වැලි පරයක කෙලවර සෙමින් ගලා යන පැහැදිලි දිය දහරකි. දිගු වෙලාවක් ගමන් කල අප මද විවේකයක් ගැනීමට අසල තිබූ ගල්පරයක අසුන් ගත් අතර බඩ කට පිරෙන තුරු ජලය පානය කල පසුව වටපිටාව දෙස අවධානයෙන් බැලූ අපට දිස් වූයේ වලසකුගේ පා සළකුණුයි. දිය මංපෙත් හරහා, කුඩා කදු පල්ලම් හරහා, ඇත්බැද්ද කදු පන්තිය සහ රැවුලා හෙල කදු පන්තිය පසු කල අපට ඒ අතරදී නොයෙකුත් බෙහෙත් ශාක සහ විවිධ වූ සුන්දර සිදුවීම් වලට මුහුන දීමට සිදු විය. මේ වන විට තවත් කිලෝමීටර හතක පමන දුරක් වනාන්තරය මධ්‍යයට අප පැමිණ තිබිනි. අප ඉදිරියෙන් දිස්වූයේ සුන්දර ඔයකි. මැණික් ඔය නමින් පටබැදී ඇති එය, නුවරගලින් සහ ඇත්බැද්දෙන් එන ජල දහරා එකතුව පෝෂණය වී සුන්දරව පහලට ගලා බසී.

අපගේ ගමනාන්තය තවත් ඈතින් පෙනෙන අතර ,අප අපට හමු වූ අලි ඇතුන් සහ අනෙක් සතා සිව්පාවුන්ගේ ජල පහසුව ලබා දෙන මැණික් ඔයට පැන නා ගත්තේ දහවල් ආහාරය සුවසේ ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය වූ නිසාවෙනි.

සීතල වතුර ටිකක් නාගෙන බත් ටිකක් කාලා ආයෙත් ගමන පටන් ගන්නකම් අපිත් එක්කම පොඩි විවේකයක් ගමු.

පළමු කොටස මෙපමනයි. හෙට දවල් එකට බලන්න පුලුවන්

අනිත් කොටස තව ටික දොහකින්.. ලස්සන වීඩියෝ එකක් එක්කම බලමු. - මම දීනේෂ්