„Ach, to nie człowiek, Żyd”. Wanda Albińska opowiada o dzieciństwie w getcie warszawskim

Wanda Albińska (ur. 1936) jest córką dr. Haliny Szenicer-Rotstein (z d. Kon), lekarki z getta warszawskiego. Halina Szenicer-Rotstein studia medyczne ukończyła w 1931 roku. Po przeprowadzce z Kutna do Warszawy w styczniu 1940 roku zaczęła pracę w Szpitalu dla Starozakonnych na Czystem, który w 1941 roku został przekształcony przez władze okupacyjne na Szpital Zakaźny „Czyste” i przeniesiony do getta. Była matką czterech małych dzieci, które w getcie zamieszkały z nią w piwnicy budynku szpitalnego. W czasie tzw. Wielkiej Akcji i deportacji z getta warszawskiego do obozu zagłady Treblinka II Halina Rotstein z pomocą polskich lekarzy umieściła swoje dzieci po tzw. stronie aryjskie. Sama pozostała w getcie z pacjentami żydowskich szpitali. Została deportowana z getta 12 września 1942 roku. Dr Adolf Polisiuk wspominał, że “dobrowolnie weszła z chorymi do wagonu, pojmując w ten sposób spełnienie swojego obowiązku. Dla wielu był ten czyn nienormalny, tak silną była przecież chęć uratowania się, ale jednak tak wzruszający w swoim bohaterstwie”. Tego dnia z getta warszawskiego deportowano 900 pacjentów, 50 lekarzy i inny personel medyczny.