【FrozSloth】บุปผามายา จันทราวารี - 镜花水月 OST. ซูฉือใต้เท้าสาวยอดนักสืบ 「TH:Blodeuwedd」【Mix:Shi_ba'San】

Original :    • 镜花水月 (《少女大人》网剧插曲) - 崔子格  
Vocalist & Illust : FrozSloth
Thai lyrics : Blodeuwedd
Mix & Mastering : @Shi_ba'San Shi_ba'San 【 しばさん】  / shibasann  

• กฎ •
ไม่อนุญาตให้นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์ เช่นนำไปตัดต่อคลิปเพื่อการค้ากำไร โฆษณาขายสินค้า, เกม นำเพลงที่เราร้องไปโปรโมทผลงานติดเหรียญหรือเล่มหนังสือวางขาย ใดๆที่ใช้เพื่อการค้ากำไรที่รายได้ไม่ได้เข้าเจ้าของผลงานเพลงต้นฉบับ ล้วนไม่ควรค่ะ

• กติกา •
อนุญาตให้นำเนื้อภาษาไทยไปร้อง cover ได้
อนุญาตให้นำไปประกอบคลิปสั้น/ยาวที่ไม่ใช่คลิปขายของได้
ขอความกรุณาให้เครดิตเจ้าของเพลงต้นฉบับกับนามปากกาผู้ประพันธ์เนื้อภาษาไทยด้วยค่ะ

• มารยาท •
ห้ามคอมเมนต์ติชมในเชิงเปรียบเทียบ ห้ามรีเควสเพลง และกรุณาสนทนากันอย่างสุภาพ

=====================================
My Live Steam :    / @mefathos  
Donate me : https://tipme.in.th/mefathos-frozsloth
Support Democracy : ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน https://www.tlhr2014.com/?p=18292
ประชาไทมูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน https://prachatai.com/support
=====================================

Talk to Blodeuwedd : ชื่อเพลงนี้ 镜花水月 เป็นสำนวนเปรียบเปรย แปลว่า ดอกไม้ในกระจก จันทราในสายน้ำ อุปมาถึงสิ่งที่จับต้องไม่ได้ เพลงนี้จึงเป็นการใช้ในฉากที่ค่อนข้างเพ้อฝันอยู่สักหน่อย แต่เนื้อเพลงกินใจมาก ส่วนตัวชอบอีกเพลงนึงแต่ดูเนื้อแล้วไม่ไหวไม่ฝืนดีกว่าค่ะ (ฮา) ในเนื้อเพลงมีการใส่คำว่า 镜花水月ลงไปด้วยเหมือนกันตรงท่อน 'จันทร์กระจ่างนทีเงามาลี...' เป็นการสื่อถึงความหมายข้างต้นค่ะ คือ ความฝัน ความรัก สำหรับตัวเอกเป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้ เกินเอื้อมคว้า ส่วนท่อนสุดท้ายจะสื่อว่าดอกไม้ไฟระเบิดส่องแสงเพียงชั่วพริบตาแล้วก็หายไปในความมืด แสดงถึงความไม่จีรังยั่งยืนค่ะ หรือจะตีความว่ามีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ก็ได้นะคะ
ท่อน บุปผาร่วงละอองต้องสายธาราแล้วไม่อาจปล่อยทิ้งผกาหลุดลอย ถ้าใครได้ฟังเพลงเหน็บหนาวไปแล้วน่าคุ้นท่อน 'บุปผาร่วงฝากใจแต่วารีไร้ไมตรี' เป็นสำนวนจีนอีกเช่นกันแปลว่าฝ่ายหนึ่งมีใจอีกฝ่ายไม่มี เพลงนี้ก็มี บุปผาร่วงตกต้องสายธาร แต่ไม่อาจทำใจไหลไปตามน้ำได้ สื่อถึงใจที่ตกลงห้วงรักแล้วแต่ไม่อาจเผยใจ ยังอยากฝืนชะตาไม่อยากยอมรับ ทำนองนี้ค่ะ หรือจะตีความเป็นสายน้ำไหลรินก่อคลื่นกระเซ็นคว้ากลีบดอกไม้แต่ดอกไม้ก็ไม่ยอมทิ้งกิ่งตอบรับไมตรีของสายน้ำได้ด้วยเช่นกัน
อีกท่อนที่อยากอธิบายก็คือ กาลยาวนานเช่นยา แปลง่ายๆ = เวลาเยียวยาทุกสิ่ง นั่นเองค่ะ
อนึ่ง ซีรีส์เรื่อง Maiden Holmes/ ซูฉือ ใต้เท้าสาวยอดนักสืบ/ 少女大人 สามารถติดตามได้ทาง WeTV thailand นะคะ

Talk to FrozSloth : ข้างบนเขาขายซีรีส์ ข้างล่างเลยขอขายงานอาร์ตแล้วกัน ลอกตะกร้ามาจากภาพประกอบซีรีส์เรื่องนี้แล้วเอามาดัดแปลงให้เป็นหินอ่อนเพื่อใส่น้ำให้สะท้อนแสงจันทร์ ส่วนดอกไม้ที่อยู่ในกระจกหน้าต่าง จงใจให้สะท้อนภาพช่วงฤดูใบไม้ผลิที่ดูอบอุ่น ตรงข้ามกับสีโทนเย็นของความเป็นจริง มีครบทั้ง “บุปผามายา จันทราวารี” ส่วนพลุไม่มี เพราะส่องไสวพริบตา ดับแสง (ฮา) ที่จริงคือใส่พลุไม่ได้ ใส่แล้วมันรก แล้วก็แย่งซีนดวงจันทร์ค่ะ ยังไงชื่อเพลงก็มีแค่ดอกไม้ในกระจกกับพระจันทร์ในน้ำ ก็เลยคิดว่าตัดออกดีกว่า ถึงจะเอาใส่ในกรอบหน้าต่างอีกฝั่งก็น่าจะทำให้สีเด่นเกินไปจนดรอปภาพรวมของงาน เพิ่มเติมอีกนิด กลีบดอกไม้ร่วงลงบนผิวน้ำที่นิ่งสนิท ตรงนี้เราเพิ่มเข้ามาให้เข้ากับท่อน "บุปผาร่วงละอองต้องสายธาราแล้วไม่อาจปล่อยทิ้งผกาหลุดลอย" ค่ะ
คงไม่ต้องบรรยายความลึกซึ้งของเนื้อเพลงแล้วเพราะควิลอธิบายได้อย่างน่าประทับใจมาก นอกเหนือจากเนื้อเพลงเรายังชอบดนตรีด้วย ชอบจนถึงขนาดเททุกเพลงที่ฝึกอยู่เพื่อลัดคิวมาร้องเลย เพลงนี้ร้องง่ายแถมเนื้อก็วนเหมือนท่อนแรก ควิลก็เลยใช้เวลาแต่งไม่นาน เราก็ใช้เวลาฝึกไม่นานด้วยเช่นกัน ยิ่งได้ชิบะซังมิกซ์ยิ่งรู้สึกเพอร์เฟ็คมากเลย งานละเอียดแบบเก็บทุกเม็ดจริงๆ สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาฟังนะคะ แล้วเจอกันเพลงหน้าจ้าาาา

เพลง บุปผามายา จันทราวารี
แปลและประพันธ์เนื้อเพลงโดย Blodeuwedd

ยามรุ่งแต่งโฉมองค์หน้าคันฉ่อง
เฝ้าหลงวน ภวังค์
เชยผกา แย้มงาม หอมอวล หวนกำจาย
พรางซ่อนกาย กรุ่นล้น
บุปผาร่วงละอองต้องสายธารา
แล้วไม่อาจปล่อยทิ้งผกาหลุดลอย

เงาสะท้อนแสงจันทร์ คล้ายฝืนต้านยามย่ำอุษา
ก้าวล่วงตามหลุมพรางชะตา
คลางแคลงทุกสิ่งสรรพ์
กลับเชื่อคำลวงซึ่งตนสร้างมา
เพียงเพราะ เหลือซากรอยฝันงาม

กาลยาวนานเช่นยา รักษารอยแผลที่ผ่านมา
วัยเยาว์ผ่านพ้นใช่ควรเสียดาย
จันทร์กระจ่างนที เงามาลี ที่แท้ล้วนแล้วว่างเปล่า
พลุ ส่องไสวพริบตา ดับแสง

ยามรุ่งแต่งโฉมองค์หน้าคันฉ่อง
เฝ้าหลงวน ภวังค์
เชยผกา แย้มงาม หอมอวล หวนกำจาย
พรางซ่อนกาย กรุ่นล้น

บุปผาร่วงละอองต้องสายธารา
แล้วไม่อาจปล่อยทิ้งผกาหลุดลอย

เงาสะท้อนแสงจันทร์ คล้ายฝืนต้านยามย่ำอุษา
ก้าวล่วงตามหลุมพรางชะตา
คลางแคลงทุกสิ่งสรรพ์
กลับเชื่อคำลวงซึ่งตนสร้างมา
เพียงเพราะ เหลือซากรอย ฝันงาม

กาลยาวนานเช่นยา รักษารอยแผลที่ผ่านมา
วัยเยาว์ผ่านพ้นใช่ควรเสียดาย
จันทร์กระจ่างนที เงามาลี ที่แท้ล้วนแล้วว่างเปล่า
พลุ ส่องไสวพริบตา ดับแสง