ΚΟΝΙΤΣΑ 4K

Γεφύρι της Κόνιτσας
Το γεφύρι της Κόνιτσας είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Ηπείρου. Κατασκευάστηκε το 1870, από τον Πυρσογιαννίτη μάστορα Ζιώγα Φρόντζο. Είναι κτισμένο στην είσοδο της πόλης, στο τέλος της χαράδρας του Αώου ποταμού, τον οποίο και γεφυρώνει. Η τοποθεσία που βρίσκεται είναι μαγευτική με τον Αώο ποταμό να ρέει κάτω από την καμάρα του και το φαράγγι του Αώου από πίσω να εντυπωσιάζει με την απίστευτη φυσική ομορφιά του. Το γεφύρι αυτό, που διατηρεί ακόμα κάτω από την καμάρα του το καμπανάκι που προειδοποιούσε για τους ισχυρούς ανέμους που καθιστούσαν επικίνδυνη τη διάβαση, είναι ένα αληθινό έργο τέχνης και ενώνει κατά ένα μαγικό τρόπο τον ανθρώπινο πολιτισμό με την άγρια φύση.

Το 1823 ο Δημήτριος Λιάμπεης μαζί με άλλους κατοίκους της Κόνιτσας έχτισαν ξύλινη γέφυρα η οποία κατέρρευσε το 1833 σε μία μεγάλη κατεβασιά του Αώου. Την ίδια χρονιά ο Παναγιώτης Σκουμπουρδής και ο Βασίλειος Μάσιος έχτισαν ξανά στο ίδιο σημείο ξύλινη γέφυρα η οποία όμως έπεσε λίγα χρόνια αργότερα. Έτσι το 1870 αποφασίστηκε να κτισθεί μία πέτρινη γέφυρα. Το 1975 ο πολιτιστικός σύλλογος της Κόνιτσας φρόντισε και τοποθέτησε στο γεφύρι μια νέα καμπάνα, σε αντικατάσταση της παλιάς. Το 2000 ο Δήμος Κόνιτσας αφαίρεσε την σιδερένια γέφυρα belley που ήταν κολλημένη δίπλα στο γεφύρι.


To σπίτι της Χάμκως
To αρχοντικό της Χάμκως κτισμένο σε θέση με καταπληκτική θέα στην πεδιάδα της Κόνιτσας, αποτελεί οικιστικό συγκρότημα του τέλους του 18ου– αρχές 19ου αιώνα. Συνδέεται με την διαβόητη Χάμκω, κόρη του Ζεϊνέλ Μπέη, ενός από τους ισχυρότερους αλβανούς μπέηδες της Κόνιτσας και μητέρα του Αλή πασά των Ιωαννίνων (1788 -1821/22). Aποτελεί κηρυγμένο ιστορικό και διατηρητέο μνημείο και αναστηλώθηκε το 2003 από την 8η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων.

Το συγκρότημα περιβάλλεται από ιδιαίτερα ψηλό περίβολο, στο εσωτερικό του οποίου, το εκτεταμένο συγκρότημα του αρχοντικού αναπτύσσεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Στο κατώτερο τμήμα του συγκροτήματος, ανασκαφική έρευνα έφερε στο φως τα ερείπια κτηρίων βοηθητικού χαρακτήρα, πιθανώς αποθηκών ή και στάβλων.

Στο μεσαίο επίπεδο, βρίσκεται μια τριώροφη κούλια, δηλαδή ένας οχυρωματικός πύργος, που χρονολογείται το 1843 και σκοπό είχε την προάσπιση του αρχοντικού. Ο χώρος αυτός λειτουργούσε και ως χώρος διαμονής, πιθανόν για τη φρουρά του αρχοντικού.

Στο τρίτο τμήμα του συγκροτήματος υψωνόταν το ερειπωμένο σήμερα κύριο κτήριο του συγκροτήματος. Στο τμήμα αυτό διακρίνονται ορισμένα από τα ισόγεια διαμερίσματά του καθώς και τμήμα της λίθινης κλίμακας ανόδου στον όροφο.