SEVDAH MAJSTORI NEKAD I SAD - Hamdija Salković /// FOPIS 2006.

Etnomuzikološki gledano, vjerovatno najznačajniji projekat Fondacije "Institut sevdaha" Omera Pobrića bio je onaj sa nazivom "Sevdah majstori nekad i sad". U okviru tog projekta, svoje životne priče ispričali su neki od najznačajnijih izvođača sevdalinke XX vijeka koji su u vrijeme postojanja Fondacije (2003-2010) bili živi: Spaso Berak, Milorad Todorović, Šerif Manko, Salem Trebo i brojni drugi, a poseban prostor dodijeljen je narodnim umjetnicima, manje ili više poznatih javnosti: Bajri Redžiću, Safetu Sikiri, Avdi Junuzoviću (koji je u trenutku snimanja imao oko 90 godina) i drugim. Ovom prilikom, sagovornik Omera Pobrića, osnivača i direktora Fondacije, bio je Hamdija Salković (1934-2017).

Hamdija Salković rodio se u Skoplju 1934. godine. Porodica Salković 1941. godine seli se u Sarajevo, gdje i počinju Hamdijini prvi muzički koraci.
Značaj Hamdije Salkovića za bosansku gradsku tradicijsku pjesmu nemjerljiv je i višeslojan. Bio je pionir frule sa bosanskohercegovačkih prostora, reprezent bosanskog frulaškog izvođačkog stila, a uz Savu Jeremića smatra se jednim od pionira frule u Jugoslaviji. Jedan je od kompozitora kola autentičnog bosanskog stila. Kao uposlenik najznačajnije jugoslovenske diskografske kuće "Jugoton", bio je urednik i organizator snimanja na stotine gramofonskih ploča sa zvucima bosanske sevdalinke, kola i drugih oblika tradicionalne i popularne muzike sa bosansko-hercegovačkog područja. O nekima od tih podviga govorio je u ovoj emisiji. U trenutku snimanja ovog razgovora i muziciranja, imao je 72 godine.

Snimci iz edicije "Sevdah majstori nekad i sad" nisu prezentovani široj javnosti, niti kroz prodaju DVD i CD izdanja niti kroz programe radija ili televizije. Nastajali su za potrebe arhiva Instituta sevdaha, uz želju autora projekta da ti snimci ostanu trajno sačuvani kao dokumenti o jednom vremenu i znamenitim ljudima koji su djelovali u tom vremenu. Sa ove vremenske distance, ipak ih periodično objavljujem iz više razloga: kao dokument o jednom vremenu i ljudima koji su to vrijeme oplemenili, kao dokaz o neminovnoj smjeni generacija (gotovo niko od učesnika ove edicije više nije među živima), ali i kao pohvalu autoru edicije, rahmetli Omeru Pobriću, da razgovara sa starijim kolegama i time proširi znanje o nekim davnim vremenima, kako sebi, tako i onima koji ovo gledaju.