غزلیات حافظ شماره 120 - بتی دارم که گِرد گل ز سُنبل سایه‌بان دارد

غزلیات حافظ شماره 120 - بتی دارم که گِرد گل ز سُنبل سایه‌بان دارد



بتی دارم که گِرد گل ز سُنبل سایه‌بان دارد

بهارِ عارضش خطّی به خونِ ارغوان دارد

غبارِ خط بپوشانید خورشیدِ رُخَش یا رب

بقایِ جاودانش ده، که حُسنِ جاودان دارد

چو عاشق می‌شدم گفتم که بُردم گوهرِ مقصود

ندانستم که این دریا چه موجِ خون‌فشان دارد

ز چشمت جان نشاید بُرد کز هر سو که می‌بینم

کمین از گوشه‌ای کرده‌ست و تیر اندر کمان دارد

چو دامِ طُرِّه افشاند ز گَردِ خاطرِ عشاق

به غَمّازِ صبا گوید که راِزِ ما نهان دارد

بیفشان جرعه‌ای بر خاک و حالِ اهلِ دل بشنو

که از جمشید و کیخسرو، فراوان داستان دارد

چو در رویت بخندد گُل، مشو در دامَش ای بلبل

که بر گُل اعتمادی نیست، گر حُسنِ جهان دارد

خدا را، دادِ من بِسْتان از او ای شحنهٔ مجلس

که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گِران دارد

به فِتراک ار همی‌بندی خدا را زود صیدم کن

که آفت‌هاست در تأخیر و طالب را زیان دارد

ز سروِ قَدِّ دلجویت مکن محروم چشمم را

بدین سرچشمه‌اش بِنْشان که خوش آبی روان دارد

ز خوفِ هجرم ایمن کن اگر امّیدِ آن داری

که از چشمِ بداندیشان خدایت در امان دارد

چه عذرِ بختِ خود گویم؟ که آن عیّار شهرآشوب

به تلخی کُشت حافظ را و شِکَّر در دهان دارد
--------------------------------------
I have an idol who has a shade of hyacinth round a rose:
The Spring tide of his check has a line in Judas tree blood.
The dust of the line has clothed the sun of his face; O Lord,
Grant him cternity everlasting, for he has everlasting beauty
When I was becoming a lover, I said, "I have borne off the sought-for pearl".
I did not know what blood-tossing waves this ocean has.
There's no snatching away the soul from your eye, because on all sides I see
It has made an ambush in corners and has an arrow in the bow.
Do not deprive my eye of your heart-wirming cypress-form;
Seat it in this fountain-head that has sweet flowing water.
If you would fasten me onto the saddle-strap, for God's sake, quick, make me the quarry.
There are hardships in delay, and it is loss to the seeker.
When he shakes the snare of the tress free of the dust of the hearts of lovers,
To the tale-bearing wind he says, "It keeps our secret hidden".
When the rose laughs in your face, do not fall, O nightingale, into her trap,
For, though she holds the world's loveliness awhile, the rose is not reliable.
Save me from fear of separation if you've the hope
That God may keep you in safety from ill-wishers' evil eye.
Sprinkle a draught on the dust and inquire of the state of the mighty,
Because it has many a tale of Jamshíd and Kai Khusrau.
For God's sake, O governor of the gathering, extort my due from him,
Because he's drunk wine with others and is bored with me.
What excuse can I utter for my luck when that city-disrupting elusive rover
Has murdered Háfiz with bitterness, yet has sugar in the mouth
---------------------------------------------------------
Record&Mixing : Samet Musix
Video&Editing : Samet Moviex
Nrrator : Milad Samet