هنر پست امپرسیونیسم

پست امپرسیونیسم یا پساامپرسیونیسم، جنبش هنری گسترده‌ای بود شامل مجموعه‌ای از گروه‌ها و سبک‌هایی که یا در امتداد امپرسیونیسم، و یا به‌عنوان واکنشی در برابر آن به‌وجود آمده بودند. این اصطلاح معرف سبک معینی از هنر نیست و بیشتر شیوه های مختلفی را شامل می‌شود که به سبب اهمیتِ به صراحت فرم و استحکام ساختار، و یا تأکید بر بیانِ درونی به کمک رنگ، از سبک امپرسیونیسم فراتر رفته‌اند. نبی‌ها، سَنتِِزیست ها، مجزاگرا ها (کلویزونیست ها) و نئوامپرسیونیست ها از جمله گروه‌ها و سبک‌های این جنبش هستند.

اصطلاح پست‌امپرسیونیست نخستین بار توسط راجر فرای نقاش و منتقد بریتانیایی در عنوان نمایشگاهی به‌کار گرفته شد که در سال‌های ۱۹۱۰ و ۱۹۱۱ در نگارخانه گرافتن لندن برگزار شد و راجر فرای آن را «مانه و پست‌امپرسیونیست‌ها» نامید.

پل سزان، ونسان ونگوگ و پل گوگن از برجسته‌ترین هنرمندان این جنبش هستند. امیل برنار، هانری روسو، تولوز لوترک، ژرژ سورا و پل سینیاک از دیگر نقاشان پست امپرسیونیستند. این هنرمندان در فاصله زمانی ۱۸۸۰ تا ۱۹۰۵ در این جنبش فعالیت داشتند.
ویدئوی زبان اصلی گودبای آرت آکادمی در آدرس زیر قرار دارد:
   • Видео