Surah Al Kahf Recitation and translation in Farsi Dari | تلاوت و ترجمه سوره الكهف به فارسی/ دری

Surah Al Kahf Recitation and Translation in Farsi Dari
سوره الكهف
----


بسم اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ

بنام الله بی اندازه مهربان ونهایت بارحم
الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي أَنزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَل لَّهُ عِوَجًا ۜ﴿١﴾
ستایش مخصوص الله است كه اين كتاب را بر بنده‌ى خود نازل
كرد و براى آن هیچ‌گونه انحرافى قرار نداد.


قَيِّمًا لِّيُنذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِّن لَّدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ
أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا ﴿٢﴾
(كتابى) استوار، تا از عذاب شدیدى كه از سوى اوست، بترساند وبه مؤمنانى كه كارهاى شایسته انجام مى‌دهند، بشارت دهد كه همانا براى آنان پاداشى نیكوست.

مَّاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا﴿٣﴾
براى همیشه در آن ماندگارند.

وَيُنذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّـهُ وَلَدًا ﴿٤﴾
و تا بیم دهد به آنان كه گفتند: الله براى خود فرزندى گرفته است!

مَّا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ ۚ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ ۚإِن
يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا ﴿٥﴾
نه آنان به این (سخن بى‌پایه‌) یقین و دانشى دارند و نه پدرانشان. این سخنى که از دهانشان بیرون مى‌آید، تهمت بزرگى است و
جز دروغ نمى‌گویند.

فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلَىٰ آثَارِهِمْ إِن لَّمْ يُؤْمِنُوا بِهَـٰذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا ﴿٦﴾
پس (اى پیامبر!) بیم آن مى‌رود که اگر به این سخن (الهی) ایمان نیاورند، تو در پى آنان خود را از شدت اندوه هلاک کنى!

إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ﴿٧﴾
همانا ما آنچه را روى زمین است، زینت براى آن قرار دادیم تا آنان را بیازماییم که کدامشان از جهت عمل نیکوترند.

وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَيْهَا صَعِيدًا جُرُزًا ﴿٨﴾
و ما (سرانجام) آنچه را روى آن است، قطعا به صورت خاک،
و زمینى بى‌گیاه قرار مى‌دهیم.
أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا ﴿٩﴾
آیا گمان کردی که اصحاب کهف و رقیم از نشانه های شگفت
انگیز ما بودند؟

إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ
أَمْرِنَا رَشَدًا ﴿١٠﴾
آنگاه كه جوانان به سوى غار پناه جستند، پس گفتند: پروردگارا!
از سوى خود رحمتى به ما عطا کن و براى ما (زمینه‌ی‌) رشدى در کارمان فراهم ساز!

فَضَرَبْنَا عَلَىٰ آذَانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَدًا ﴿١١﴾
پس در آن غار، ساليانى چند بر گوشهايشان (پرده خواب) زديم.

ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَىٰ لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا ﴿١٢﴾
سپس آنان را برانگیختیم (و بیدارشان کردیم) تا معلوم سازیم کدام یک از آن دو گروه، مدّت خواب و درنگ خود را دقیق‌تر حساب کرده اند.

نَّحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُم بِالْحَقِّ ۚ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى ﴿١٣﴾

ما داستان آنها را به حق برای تو باز گو میکنیم آنها جوانانی بودند که به پروردگار شان ایمان آوردند وما بر هدایت شان افزودیم.

وَرَبَطْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ إِلَـٰهًا ۖ لَّقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا ﴿١٤﴾
و ما به دل‌هایشان نیرو و استحکام بخشیدیم، آن‌گاه که آنان به ¬پاخاستند و گفتند: پروردگار ما همان پروردگار آسمان‌ها و زمین است، جز او هرگز معبودى را نخواهيم خواند، چرا که در این صورت قطعاً سخنی نادرست گفته‌ایم.

هَـٰؤُلَاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ لَّوْلَا يَأْتُونَ عَلَيْهِم بِسُلْطَانٍ بَيِّنٍ ۖ
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا ﴿١٥﴾
آنان، قوم )نادان‌( ما هستند که به جاى الله، معبودانى دیگر گرفته‌اند. چرا آنان دلیل آشکارى بر (حقّانیت) خدایان خود نمى‌آورند؟ پس کیست ستمکارتر از کسى که بر الله، دروغ بندد؟

وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّـهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنشُرْ لَكُمْ رَبُّكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُم مِّنْ أَمْرِكُم مِّرْفَقًا ﴿١٦﴾
و آن‌گاه که از مشرکان و آنچه جز الله مى‌پرستند، فاصله گرفتید، پس به غار پناه برید، تا پروردگارتان رحمت خود را براى شما بگسترد، و در کارتان براى شما آسایشی فراهم آورد.
وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَإِذَا غَرَبَت
تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِي فَجْوَةٍ مِّنْهُ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّـهِ ۗ مَن يَهْدِ اللَّـهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُّرْشِدًا ﴿١٧﴾
و خورشید را مى‌بينى كه چون طلوع كند، به سمت راست آنان مایل مى‌شود و چون غروب کند، از ایشان درگذرد و به چپ مایل ‌گردد و آنان در محلّى وسیع از آن غار قرار داشتند. این از آیات و نشانه‌هاى الله است. هر کس را الله هدایت کند، او هدایت‌ یافته‌ى راستین است و هر که را گمراه کند، هرگز براى او یاورى راهنما نخواهى یافت.

وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ ۚ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ ۖ
وَكَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ ۚ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا ﴿١٨﴾
و مى‌پندارى كه ايشان بيدارند، در حالى كه خفته‌اند و آنها را به پهلوى راست و چپ مى‌گردانيم، و سگشان دست‌هاى خود را بر آستانه‌ى غار گشوده است. اگر بر حال آنان اطلاع مى‌يافتى، گريزان روى از آنها برمى‌تافتى و از (مشاهده‌) آنها آكنده از ترس مى‌شدى.

اواز: شهید خطیبی
Narration: Shaheed Khatibi