Ai de min - Caamaño&Ameixeiras

Hai moitos tipos de loito. A morte trae o máis difícil de todos. A ausencia definitiva, o cambio de plano. O mundo deserto. Pero queda cantar. Cantarlle á pena para librarse dela. E lembrar que as fronteiras son borrosas e que os paxaros son sabios.


Hay muchos tipos de luto. La muerte trae el más difícil de todos. La ausencia definitiva, el cambio de plano. El mundo desierto. Pero queda cantar. Cantarle a la pena para librarse de ella. Y acordarse de que las fronteras son borrosas y los pájaros son sabios.


Dirección creativa: Melania Freire
Dirección e fotografía: David Silva
Dirección de Arte: Judith Adataberna
Vestiario e MUA: Judith Adataberna
Prendas deseñadas por Abelina
Música: Tradicional / Caamaño&Ameixeiras
Letra: Trad / Uxío Novoneyra / Caamaño&Ameixeiras
Produción musical: Hevi
Gravación e mestura: Hevi no Laboratorio Soyuz
Master: Cem Oral
Selo discográfico: Raso Estudio


Ai de min, que a perdín,
quédame o mundo deserto.
Din os soños i os paxaros:
a morte non é certo.


Roupa da miña varanda,
roupiña da miña voda,
quen te ha de usar, miña roupa,
se hoxe a de loito me abonda.


Perdín o aire
maila garganta,
xunto a ribeira
auga salgada.


O paxariño do prado
ao ver as flores se alegra,
eu se vise a túa cara
botaba fóra a pena.


Aquí está o meu corazón,
se o queres matar ben podes,
xa non leva nada dentro,
se o matas xa nada morre.


Perdín o aire
maila garganta,
xunto a ribeira
auga salgada.


Na noite ao sol,
de día á sombra,
heite pensare
a vida toda.