Podcast „Przerwa na kawę z Kasią Miller”: Świętuj, by celebrować życie!

[Płatna współpraca] Okres okołoświąteczny jednych wprawia w stan euforii i przyjemnego rozmarzenia, innych irytuje i męczy. Czym innym jest bowiem wola celebracji, a czym innym czucie się do niej zmuszonym. A jednak celebrowanie świąt to zwyczaj, który może dać nam wiele dobrego.

Psychologowie twierdzą, że kto nie potrafi celebrować chwil, ten nie potrafi celebrować siebie i innych ludzi. Celebrując pewne wydarzenia czy osoby, nadajemy im szczególne znaczenie, „wyjmujemy” z natłoku codzienności. Celebracja to domknięcie, zakończenie, ale też wyraz wdzięczności i szacunku. To bycie tu i teraz, odbieranie rzeczywistości wszystkimi zmysłami. To także tworzenie dobrych wspomnień. Meik Wiking, założyciel Instytutu Badań nad Szczęściem i popularyzator duńskiego słowa „hygge” w swojej książce „Sztuka tworzenia wspomnień” pisze, że z ankiety, którą niedawno przeprowadził, wynika, że najszczęśliwsze wspomnienia dotyczą zwykle doświadczeń, które są nowe, istotne i emocjonujące, a przy tym angażują nasze zmysły. Przekładają się się bezpośrednio na większe zadowolenie z obecnej chwili i życia w ogóle. Dlatego poleca, by wyznaczać sobie małe i większe cele i je celebrować, a kiedy dzieje się w naszym życiu coś ważnego – postarać się, by ta chwila zapadła nam w pamięć na zawsze, tak byśmy mogli do niej wracać, kiedy nam będzie źle. To one sprawiają, że bardziej cenimy życie i że bilans ostatecznie wychodzi nam na plus. Najważniejsze jest jednak, by świętować z przekonaniem – zarówno święta kalendarzowe, jak i te własne, całkiem prywatne rocznice. Ogromnie ważne są też rytuały codzienności. Czyli, jak mówi blogerka Brooke McAlary, „regularnie powtarzane, formalne, ceremonialne akty”. To może być pita zawsze o tej samej porze herbata, poranna medytacja czy wieczorna kąpiel – najważniejsze jest, by robić je świadomie, nie automatycznie. Bo celebracja nadaje sens życiu.