(δε βρήκα τίτλο)

  / dektipota  

"Κρύψ' το/Πέτα το/Καψ' το το σεντόνι που
σου θυμίζει εμένα
πάντα πάνω αίματα
στάχτη και καφέ"
"εεε δε σε μπορώ πια
δε με μπορώ πια"

τότε ο φίλος μας πετά
το σεντόνι σε μια γωνιά
από εκείνες τις γωνιές
που αν τους πετάξεις κάτι χάνεται για πάντα
κάνει μια διάταση και μια διαφραγματική
λέει: "φύγαμε και χτίζουμε ζωή απ' την αρχή"
βάζει το όμορφο κασκόλ, γλύφει το μαλλί
και καλή μας τύχη
και καλή του τύχη"

"Κρύψ' το το..."
"ε όχι πρέπει να φτάσω στη στάση
αυτή η φωνή με έχει... αααααα"
"Κρύψ' το/Πέτα το/Κάψ' το το σεντόνι που
που σου θυμίζει εμένα
πότισε/βρώμισε από έρωτα
ψέμα και ενοχή"

"σταμάτα"
"δε σε μπορ"
"σταμάτα. δώσ' μου φιλί για να φύγω"

Ο φίλος μας, τελικά, δίνει το φιλάκι
δεν έχει επιλογή ή τουλάχιστον δεν την έχει σκεφτεί
φεύγει ο Έρωτας
ο φίλος μας ανάβει τη tv
κατεβάζει κρασί
αυτή είναι η ονειρεμένη του καινούργια αρχή

(και ας δούλεψε το κόλπο με το ωραίο κασκόλ και το γλυμμένο μαλλί)