พระพุทธเจ้า ดับขันธ์ด้วยโรคอะไร ? I ประวัติศาสตร์นอกตำรา EP.214

ในมหาปรินิพพานสูตร ซึ่งนับเป็นพระสูตรที่ยาวที่สุดอีกพระสูตรหนึ่งในพระไตรปิฎก
พระสูตรนี้ประมวลลำดับเหตุการณ์ และพระธรรมเทศนาในขบวนเสด็จจาริกครั้งสุดท้ายของพระพุทธเจ้า ไปจนกระทั่งถึงเหตุการณ์การเสด็จดับขันธปรินิพพานที่เมืองกุสินารา
ความสำคัญตอนหนึ่งในมหาปรินิพพานสูตร เล่าถึงเรื่องราวการประชวรครั้งสุดท้ายของพระพุทธเจ้าหลังเสวยอาหารที่ชื่อ “สูกรมัททวะ” ที่นายจุนทะได้ถวาย หลังพระกระยาหารมื้อนั้นได้ไม่นาน พระพุทธเจ้าก็ทรงประชวรและดับขันธปรินิพาน
ย้อนกลับไปเมื่อ พ.ศ. 2543 พระเมตฺตานนฺโท ได้เผยแพร่บทความภาษาอังกฤษชื่อ “How the Buddha Died” ในหนังสือพิมพ์ Bangkok Post รวมทั้งบทความภาษาไทยในนิตยสารศิลปวัฒนธรรม ชื่อเรื่องว่า “เงื่อนงำปรินิพพาน พระพุทธเจ้าดับขันธ์ด้วยโรคอะไร”
พระเมตฺตานนฺโท วิเคราะห์ถึงสาเหตุการปรินิพพานของพระพุทธเจ้าเอาไว้ว่าเกิดจากสาเหตุของโรค Mesenteric Infarction หรือโรคการอุดตันของเส้นเลือดใหญ่ที่ขั้วลำไส้เล็ก ซึ่งมักเกิดในผู้ป่วยสูงอายุ ทำให้เกิดอาการปวดท้องอย่างรุนแรง
อาการกำเริบของโรคนี้มักจะเกิดหลังจากอาหารมื้อใหญ่ เนื่องจากลำไส้ต้องการปริมาณเลือดมาหล่อเลี้ยงมากขึ้น แต่เมื่อเกิดสภาวะอุดตันของหลอดเลือด ทำให้เลือดไหลมาเลี้ยงไม่ทัน เมื่อลำไส้ตายลงอย่างกะทันหัน เป็นเหตุให้เลือดจำนวนมากไหลเข้าสู่ลำไส้ จนเกิดอาการตกเลือด พร้อมกับการปวดท้องอย่างรุนแรง
ในค่ำคืนที่เสด็จถึงสาลวโนทยาน เมืองกุสินารานั้นเอง มหาปรินิพานสูตรกล่าวว่า สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าได้เสด็จดับขันธปรินิพพาน ท่ามกลางแผ่นดินไหวใหญ่อย่างน่าขนพองสยองเกล้า อีกทั้งกลองทิพย์ก็บันลือลั่นสนั่นขึ้นไปทั่ว