گلهای‌ رنگارنگ ۳۱۴ – سه‌گاه

گلهای‌ رنگارنگ ۳۱۴ – سه‌گاه
با همکاری: پروین، محمودی خوانساری، حبیب‌الله بدیعی، مرتضی محجوبی، جواد معروفی
شعر ترانه: ابوالحسن ورزی
اشعار متن برنامه: جمال‌الدین اصفهانی، مولوی، سعدی
گوینده: آذر پژوهش

(جمال‌الدین اصفهانی)
سر در سر خاک آستان تو نهم
لب در خَم زلف دل‌ستان تو نهم
جانم به لب آمده است لب پیش من آر
تا جان به بهانه در دهان تو نهم


(مولوی)
جز من اگرت عاشق شیداست بگو
ور میل دلت به جانب ماست بگو
ور هیچ مرا در دل تو جاست بگو
گر هست بگو، نیست بگو، راست بگو

(سعدی)
بخت آیینه ندارم که در او می‌نگری
خاک بازار نیارزم که بر او می‌گذری
من چنان عاشق رویت، که ز خود بی‌خبرم
تو چنان فتنه‌ی خویشی که ز ما بی‌خبری
گر تو از پرده برون آیی و رخ بنمایی
پرده بر کار همه پرده‌نشینان بدری
عذر سعدی ننهد هر که تو را نشناسد
حال دیوانه نداند که ندیده است پری


(مولوی)
گفتم چشمم، گفت که جیحون کنمش
گفتم که دلم، گفت که پرخون کنمش
گفتم که تنم، گفت در این روزی چند
رسوا کنم و ز شهر بیرون کنمش

(ابوالحسن ورزی)
امشب چو آید به در، مست و گل‌فشان
جان را از هوس می‌بازم، می‌روم که دل را فدایش سازم
تو بدین نیکویی، گهر نایابی
گلِ مُشکین‌خویی، چمنِ مهتابی
از گل بهتری، ای پری
گشته چمن دل دل من سوی تو، روشنی محفلِ من، روی تو
هرجا که لب وا کنی
از بس که غوغا کنی، فتنه به دل‌ها کنی
تو بدین دلبری، هرجا بگذری
غوغا از عشقت برپا کنی
بلای جانی، ولی ندانی، جفا که با ما کنی، گویم گر با تو، حاشا کنی
نگاه دل‌جوی تو، کمند گیسوی تو، مرا کِشد سوی تو